Munurinn á milli kynjanna er það sem vantar í nútímann

Ég hef mikið velt því fyrir mér hversvegna barneignir hafa dregizt saman á Vesturlöndum. Ég held að þetta sé flókið mál og margslungið, en einfaldasta, styttzta og réttasta svarið er að sökudólgurinn er kvenréttindi og femínismi. Það rímar alveg við reynsluna erlendis, og bezta sönnunargagnið er Afríka, hvernig kvenréttindi þar og mannréttindi hafa lækkað fæðingatíðnina sumsstaðar, og þó ekki eins hratt og sumum finnst nauðsynlegt sem hugsa mest um umhverfisvernd og hagvöxt.

Sennilega er það svo að það sem einum finnst sexý finnst ekki endilega öðrum vera sexý. Þó má ábyggilega draga einhverjar ályktanir og vera með einhverjar fullyrðingar í þessu efni. Eitt sinn þótti konum vera nauðsynlegt að hafa stór brjóst, en nú á tímum femínisma er eins og þeim finnist það að láta undan karlrembu.

En hér á Vesturlöndum þarf að hugsa þetta alveg uppá nýtt því hér er þetta orðið vandamál, lækkandi fæðingatíðni. Því ætti það að vera fagnaðarefni ef menn finna lausnir á því að auka gredduna hjá fólki og svo að fækka fóstureyðingum, sem er hluti af sama dæminu.

Þessi frétt fjallar um minnkandi áhuga karla í sambandi á konunum sínum. Þetta er auðvitað eilíft umfjöllunarefni á sumum vefsíðum.

En mannkynið er dýrategund og spendýrategund að auki. Um okkur gilda því reglur sem gilda einnig um aðrar dýrategundir.

Ég held að völd karla auki kynhvöt kvenna og okkar karla einnig á sama tíma. Þetta rímar alveg við það sem vitað er um hegðun apa og annarra skyldmenna okkar í dýraríkinu.

Þannig má segja að femínisminn rugli alveg kerfinu, samskiptum kynjanna, og komi þeim alveg úr skorðum.

Það er hægt að lesa um það í bókum að búið er að sanna það að konur laðast að valdi, og þetta er ástæðan fyrir því að fleiri konur eru samkynhneigðar í nútímanum en fyrr á öldum, eða ein stærsta ástæðan öllu heldur, því ekkert í félagsfræðum er eins augljóst og einfalt og í fyrstu gæti virzt. Þar er jafnan um flókið samspil að ræða, sem stjórnast þó kannski af frekar einföldum hvötum og útskýranlegum, dýrslegum.

Já, það veldur keðjuverkun að koma konum út á vinnumarkaðinn, keðjuverkun í þá átt að minnka unað fólks og áhuga á kynlífi. Ekki gott mál, hreint afleitt mál, augljóslega.

Áður fyrr, á tímum feðraveldis, kúgunar og ofbeldis (að sögn femínista að minnsta kosti) þá var karlinn metinn og veginn eftir því hvort hann var í góðri stöðu, var ríkur eða fátækur, og svo framvegis.

Ég hef grúskað í félagsfræði og sálfræði, enda ganga allir menntaskólanemar í gegnum þannig nám.

Þetta er semsagt inní líffræðilegum þankagangi kvenna. Ekki er útilokað að þær geti orðið ástfangnar eða kynferðislega laðaðar að fátæklingum og neðanmálsmönnum, en líkurnar eru alltaf meiri að þær laðist að mönnum (eða fólki) í háum stöðum, ríkum og vel liðnum.

Eitt af því sem stjórnar konum einkum og sér í lagi það er múgæsingin, almannarómurinn.

Þannig að áður fyrr, þegar konur voru hataðar og fyrirlitnar en karlmenn og drengir dýrkaðir, þá ýtti það undir kynhvöt þeirra og þóknunarlund, og áhuga þeirra á sambandi.

Þannig að jafnvel konur sem eru gagnkynhneigðar í dag, vel giftar og allt það, þær virða sína eiginmenn og elska minna heldur en í feðraveldinu, það er stilliaflið, sem dr. Helgi Pjeturss uppgötvaði, og stjórnar fólki að miklu leyti.

Einmitt sama lögmál stjórnar því að þeirra eiginmenn virða og elska sínar konur minna en ef þeir lifðu í feðraveldissamfélaginu ennþá.

Það er hægt að útskýra þetta á annan hátt.

Konur eru orðnar karlmannlegar og karlar eru orðnir kvenlegir. Þessi setning útskýrir þetta allt, en er einföldun, og því ekki nóg.

Síðan bætist við samkynhneigðin sem er orðin að nokkurskonar tízkubylgju og hinseginleikinn allur, og allt undirmáls og öðruvísi eða útlent er flott en ekki það hefðbundna, eða samkvæmt RÚV og líka vestrænni vinstrimenningu, wók.

Þetta hefur áhrif.

Það hefur verið sannað að andinn hefur áhrif á efnið, hugsanir og menning hafa áhrif á líffræði mannkynsins eins og dýralíf og jurtalíf hnattarins.

Þessi pistill er aðeins lítið brot af því sem mætti skrifa um þetta.

En ég held að það sé vísindalegt að segja að femínisminn sé ástæða fyrir þessu, þrátt fyrir að ástæðurnar séu margar fyrir dvínandi kynhnvöt víða, eins og aukning á húðflúrum og líkamsskrauti, sem er ekki til bóta, og fjölmargt annað.

Sama lausnin er við öllum vandamálum: Fara aftur til fortíðarinnar, til einfaldari lífshátta, feðraveldisins, heiðninnar eða gömlu kristninnar, burt með tæknina og nútímaruglið.

Við erum á helstefnubraut, og eina vonin til lífsins er aftur til fortíðarinnar, leiðrétta þannig mistök nútímans og nútímamenningarinnar, og mengunarinnar þar með.

 

Kynlífsvandamálið sem konur vilja ekki viðurkenna