Pólitíkin er flókin þessa dagana - alþjóðamál blandast inní flest sem er innlent - Silfrið var fjölbreytilegt

Silfrið sem Egill Helgason stjórnaði vel áður, það blómstrar nú undir annarra stjórn sem þáttur kosningabaráttunnar.

Allt þetta nýja fólk lýsti vel sínum áherzlum.

En stóra spurningin eftir þennan Silfursþátt er ný skoðanakönnun frá Maskínu. Hún sýnir mikið fylgi Viðreisnar og Samfylkingar, þessi könnun sýnir í raun vilja næstum meirihluta þjóðarinnar til að ganga inní ESB, og þar teiknast upp ný ríkisstjórn sem myndi klára það ferli og fá það samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu að þjóðin gangi í ESB, ef marka má könnunina og samanlagt fylgi ESB flokkanna Viðreisnar og Samfylkingar. Hinn nýi Sjálfstæðisflokkur daðrar við það sama, á bakvið tjöldin, minna opinberlega.

Katrínarstjórnin, sem enn missir fylgi, og drap Vinstri græna og næstum hina flokkana líka, hún eiginlega brenndi til grunna ákveðnar sjálfstæðishugsjónir, því þær urðu að eiginhagsmunagæzlu og spillingu í augum margra kjósenda á meðan Katrín glotti og leyfði Þríeykinu að ráða - sem nú kemur í ljós að er sannfært ESB-fólk! Í Samfylkingunni! Kemur ekki á óvart, ESB snýst um reglur, sérfræðingaveldi, stofnanavæðingu og miðstýringu hinna ofurlærðu og búrókratísku.

Almenningur sveiflast öfganna á milli. Allir flokkarnir í Katrínarstjórninni áttu það sameiginlegt að þola ekki ESB. Þeir hafa nú ríflega misst fylgi sitt og einn er nánast horfinn, VG.

Kannski er þessi kosningahegðun Maskínukönnunarinnar einhver duttlungur, ekki eitthvað sem varir.

Katrínarstjórnin var ógæfustjórn. Í raun styrkti hún alþjóðavæðingu, en var stofnuð af flokkum sem í gruninn í upphafi þóttust íhaldssamir og þjóðlegir, og voru það í upphafi, VG sem Alþýðubandalagið, og hinir tveir undir sínu sama nafni snemma á 20. öldinni þegar tíðarandinn var nazískur nánast.

Ef við Íslendingar förum inní ESB á næstu árum, þá er það að fara inní brennandi hús þar sem stríðsógnin magnast en fjarlægist ekki, ég nota hér líkingu Jóns Baldvins frænda míns og eyk við hana.

Þróunin í ESB er í átt að meiri miðstýringu, og lagskiptingar. Innan ESB eru að verða til deildir sem sumar eru andvígar fjölmenningu en aðrar mjög hlynntar henni. Þessi aukna lagskipting ESB lýtur að þjóðunum og hreyfingum innan þeirra.

Á meðan ESB fer í þessa átt þá má búast við að BRICS eflist og samsvarandi sambönd. Það sér ekki fyrir hnignun Evrópu eða Bandaríkja Norður Ameríku, síður en svo.

Selenskí og fleiri töluðu um að Norður-kóreyskir hermenn hafi barizt gegn Úkraínumönnum með Rússum. Einnig var rætt um aðstoð Írans hvað varðar vopn og slíkt við Rússa.

Það má spyrja sig hversu mikið raunsæi er í talinu á norrænu ráðherrunum og Selenskí á þessari ráðstefnu sem nú stendur yfir. Þau tala um frið, að efla frið í Evrópu, og að Rússar megi ekki sigra Úkraínu.

Þau halda að friður náist með að sigra Rússa, sem þó er ekki auðvelt, þeir eru ekki aðeins kjarnorkuþjóð sem er sjálfri sér næg með svo firnamargt, heldur er ljóst að Rússar eiga mjög volduga bandamenn, sem að vísu halda sig enn til hlés eins og stjórnmálaskýrandi á RÚV sagði, en eiga þó augljósa hagsmuna að gæta í því að Vesturlönd tapi en Rússar sigri, því þannig er heimsmyndin að teiknast upp, viðskiptaþvinganir á Rússa, Kínverja og fleiri viðskiptastríð við BRICS þjóðir. Auk þess eru það viðskiptastríð sem auðveldlega geta færzt útí að verða alvöru stríð með vopnum, en einnig netárásum.

Á Íslandi er fullt af ungum einfeldningum sem vilja kjósa hægrikrata í Viðreisn og Samfylkingunni. Jafnvel eru margir einfeldningar á öllum aldri á þessu landi, gamalt fólk sem var kommúnistar eða gamaldags kratar í fyrra lífi, fyrir Kreppu og Hrun og Covid og allt það.

Þessir einfeldningar vilja gjarnan trúa því sem Selenskí segir og alfirrtu ráðherrunum sem halda að stríð boði frið og friður þýði stríð.

Já, einfeldningarnir vilja trúa því að með því að kjósa Samfylkinguna eða Viðreisn og senda milljónir til Úkraínu í vopnakaup og slíkt komist á friður, þótt veruleikinn segi eitthvað allt annað.

Þessir einfeldningar neita að hugsa þá hugsun til enda hvað gerist ef Kínverjar og fleiri BRICS þjóðir fara að taka virkari þátt í þessari breyttu heimsmynd.

Ragnar Þór Ingólfsson talaði vel í Silfrinu og það fannst mér Dagur B. Eggertsson gera líka og eiginlega þau öll.

Þegar verkalýðsforkólfurinn kom inná það að verðbólgan á Íslandi er tilkomin vegna húsnæðisliðarins, sem er hærri en annarsstaðar, þá kom hann inná útlendingamálin óbeint.

Já, innfæddir Íslendingar eru hættir að fjölga sér. Þeim fækkar hreinlega. Vaxandi þörf fyrir húsnæði er vegna þess hversu margir flytjast til landsins. Þar af leiðandi, hinn mikli fjöldi aðfluttra er ástæða verðbólgunnar, því aðrir liðir í vísitölunni sem Ragnar Þór talaði um eru á svipuðum stað og í útlöndum.

Þetta er dreki sem bítur í halann á sér.

Hagvöxturinn sem Bjarni Benediktsson hreykir sér af í sjónvarpsútsetningum og ræðum, hann er til kominn vegna þenslu, sem er drifin áfram af erlendum vinnuafli nær eingöngu, og kannski líka vegna einhverra menntamanna og svo tónlistarmanna og annarra listamanna sem skaffa fé í ríkisbáknið.

Já þenslan hefur skilað mestum hagnaði fyrir ríkasta prósentið á þessu landi. Þeir fátækustu hafa mjög lítið fengið bót, og jafnvel dregizt aftur úr, vegna þess að hlutfallslega hafa þeir liðið hækkað mest sem snúa að almennri neyzlu eins og hækkandi matarverði, og svo hækkandi verði á leigu og húsnæði sem keypt er. Allt eru þetta atriði sem koma verst við þá fátækustu, þannig að þótt Bjarni Benediktsson tali um krónutöluhækkun jafnvel fyrir þann hóp, þá er víst alveg ljóst að hún skilar sér ekki vegna neyzluvísitölunnar.

Á vefsíðu Hagstofunnar má sjá að neyzluvísitalan náði hámarki 2009 í miðri kreppu, og svo hefur hún verið með hærra móti eftir Covid, og ekki hefur það hjálpað Katrínarstjórninni.

Í Bandaríkjunum er bilið á milli ríkra og fátækra gígantískt, og einnig í Bretlandi.

Þróunin hér á Íslandi hefur verið á sama veg.

Hér er að myndast forrík stétt og sæmilega fjölmenn.

Áður fyrr voru það kjósendur Sjálfstæðisflokksins, yfirstéttin.

Nú er það miklu fjölbreytilegri hópur og blanda af innlendum og erlendum aðilum.

Nú kýs sá hópur Viðreisn og Samfylkingu frekar en Sjálfstæðisflokkinn. Sá hópur er nefnilega einnig háður ESB reglum og mafíustarfsemi Elítunnar.

Eftir stendur millistéttin og lágstéttin.

Hraðinn í lífsgæðakapphlaupinu heldur áfram að vaxa á sama tíma. Börnin þurfa dýrari síma, dýrari leikföng, dýrari tómstundaiðju, konurnar þurfa fleiri lýtaaðgerðir og fitusog eða hvað þetta allt heitir og allir þurfa fleiri greiningar og meðferðir við nýjum og nýjum andlegum og líkamlegum kvillum og sjúkdómum sem sífellt er verið að finna upp og hrúga á fólk.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur gert okkur að verri þjóð, með dollaraglampa í augunum frekar en samúðarblik fyrri kynslóða, sem elskaði Guð og kirkjuna og náungann.

Ef maður á að trúa nýjustu Maskínukönnuninni þá virðist almenningur ætla að binda trúss sitt við hægrikratana.

Það þýðir áframhald á því sama - en á meiri hraða.

Samfylkingin mun jú byrja á því að henda brauðmolum í gargandi fugla sem mest hafa sig í frammi. Síðan munu þau afsaka sig með einhverju og láta Viðreisn og Sjálfstæðismenn koma með kerfislægar skýringar á því að ekki verði hægt að bæta kjörin meira, og jafnvel sé þörf á að rýra þau fyrir ríkisbáknið, skattana og það heilaga kerfi.

Síðan rétt fyrir kosningar verður farið af stað með nýtt loforðafyllerí en kassinn sennilega jafn tómur og hjá Degi í borginni.

Þegar ég var að alast upp á Álfhólsveginum þá kallaði mamma svona fólk skoffín. Hún átti við sambýlismann sinn og aðra sem stjórnuðu henni og hún gat ekki stjórnað sjálf. Ég skildi ekki orðið þá en lærði það og skildi hvað hún átti við. Hún átti við fólk sem hefur völd og berst mikið á, en skortir eitthvað uppá í siðferðiskendinni.

Ef maður skoðar orðabókina þá þýðir orðið skoffín afkvæmi refs og kattar, en getur líka þýtt fífl, kjáni, stelputrippi eða gæluyrði um börn - og sennilega neikvætt við óþekk og vantþroskuð börn.

Ég er hræddur um að stjórn Viðreisnar, Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks muni lítið gera fyrir almenning, fólkið í landinu.

Æðsta takmark flokksforystunnar í Sjálfstæðisflokknum hefur verið að halda völdum núna þessa áratugina, ekki einu sinni að passa uppá ríkasta prósentið neitt sérstaklega.

Þessvegna munu Bjarni og dúkkulísurnar gera hvað sem er til að halda völdum - og þjóta inní ESB ef það hentar þeim auðvitað. Stundargróði er galdraorðið, ekki hugsa um afleiðingarnar.

Jafnvel ef við fáum hægristjórn, Miðflokks, Sjálfstæðisflokks og Flokks fólksins, þá er Katrínarstjórnin búin að brenna svo margar brýr að fátt er eftir hægt að gera fólki til bjargar.

Bjarni er sennilega mótfallinn slíkri stjórn. Það sést á því hvernig íhaldsliðinu var hent út mjög nýlega. Þannig stjórn minnir hann á fortíðina, hugsjónirnar og rætur flokksins, sem rekast á stefnu júrókratanna.

Þróunin erlendis gæti samt bjargað þjóðinni undan eigin heimsku og aumingjaskap. ESB gæti breyzt í tvíhöfða skrímsli sem berst innbyrðis. Völd þjóðernissinnanna gætu orðið jöfn Elítunni.

Það myndi leiða af sér samskonar reginklofning og er að birtast í Bandaríkjunum.

Þá myndu nýjar reglur verða gefnar út, þar sem íhaldsama fólkið fengi að lifa í friði í sínum þjóðfélögum og svo wók-liðið vinstrisinnaða í sínum þjóðfélögum. Að öðrum kosti myndi þetta enda í heimsstyrjöld og allskyns áframhaldandi uppbroti og niðurbroti, borgarastyrjöldum, ofbeldisverkum og ömurleika.

Ísland myndi fyrr eða síðar dansa með útlöndum. Kannski þýðir það gettó, snobbarahverfi sumsstaðar og fátækragettó af mörgum tegundum annarsstaðar, sum fyrir fátæka af útlendum upprunum og önnur fyrir gamalt fólk, öryrkja og verkamenn, til dæmis.

Eitthvað segir mér að skammlífar stjórnir verði algengari á næstunni.

Lenya Rún kom inná hryllinginn á Gaza.

Á sama tíma og hræsnararnir í norræna ráðherrahópnum tala um að alþjóðalög séu virt af Rússum, þá gildir það alls ekki lengur um Ísraelsmenn. Gjárnar breikka. Gamlir ágreiningar hljóta að birtast aftur.

Átakamálin eru mörg. Menn reyna að grafa eitthvað í sandinn. Fyrr eða síðar kemur það aftur upp.

Stuðningurinn við Selenskí og Úkraínu, hann er stuðningur við jafnaðarfasismann og femínismann, í flóknum og síbreytilegum heimi, sem lýtur ekki þeim lögmálum og mun kannski aldrei gera.

 

Viðreisn hefur skilað inn listum í öllum kjördæmum