Spáin um friðarleiðtogann sem kemur frá Íslandi gæti átt við Ástþór Magnússon

Bricsfundurinn í Kazan 22.-24. október, núna þessa dagana fær minni athygli en vert er. Þó sýndi RÚV frá honum í tíufréttum í gær og markverð orð Xi Jinping Kínaforseta vöktu alveg sérstaklega athygli mína, og einnig það sem Pútín sagði reyndar. Maður þarf ekki að vera Rússasleikja þótt maður sé ekki sammála meginstraumnum í skoðunum á Rússum.

Pútín talaði eins og Vesturlönd væru hættuleg og óstöðug, og að Rússar væru að verða leiðandi í því að bjarga heiminum frá hættum og ógnum. Eða með öðrum orðum, Pútín talaði eins og Rússar væru hin nýja heimslögregla sem Bandaríkin hefðu verið áður fyrr.

Ef Kínaforseti hefði ekki tekið undir orð hans með sterkum og ótvíræðum hætti hefði verið auðvelt að kalla orð hans bull og þvælu.

Orð Kínaforseta fannst mér stórmerkileg, "Við aðstæður umbreytinga á flekahreyfingum, sem ekki hafa sézt í margar aldir, fara alþjóðamálin í gegnum mikið umrót. En þetta haggar ekki sannfæringu minni og friðhelgi áætlunar um að velja gagnkvæman stuðning, friðhelgi djúprar, aldagamallar vináttu milli landa vorra og friðhelgi skyldurækni þjóðanna, Kína og Rússlands sem stórvelda".

Ræða Kínaforseta var niðurskrifuð og hann las hana af blaði, og hefur greinilega verið vel skrifuð, eins og torræð véfrétt.

En í þessum orðum hans felst þó margt sem er merkilegt.

Þessar "umbreytingar á flekahreyfingum, sem ekki hafa sézt í margar aldir", það er þetta merkilega í ræðu hans, en margt annað er þar líka áhugavert.

Ég túlka þessi orð hans þannig, og flest bendir til að það sé hin rétta túlkun, að hann sé að segja að Bandaríkin, Evrópa og Vesturlönd séu að missa þá forystu sem hér hefur verið um langt skeið. Það er vissulega rétt.

Kínaforseti er að segja að Bandaríkin eru ekki lengur leiðandi, og ekki heldur Evrópa. Það er líka rétt.

Umrótið sem Kínaforseti talaði um í þessari merkilegu ræðu, sem jafnast kannski á við ræður Churchills sem rötuðu í sögubækurnar, það er auðvitað Úkraínustríðið og það sem gerist í miðausturlöndum nú og á sér fá fordæmi hvað hörku varðar og stigmögnun í þessum löngu átökum.

Já, ræða Kínaforseta er stórmerkileg. Hún gæti verið fyrirboði þriðju heimsstyrjaldarinnar jafnvel. Kína er rísandi stórveldi, og ofurstórveldi jafnvel, og sérstaklega í samvinnu við Indland og Indverja sem eru þeim nærri og mikið og rísandi stórveldi einnig.

Ræða Kínaforseta er einnig svar við þeirri staðreynd að bæði Donald Trump og Kamala Harris velja einhverskonar tegund af viðskiptastríði við Kínverja. Jafnvel er ESB að feta sig á slíkar brautir, virðist manni.

Ég tel að íslenzk stjórnmál þurfi að taka mið af þeirri nýju heimsmynd sem er að birtast okkur, og Kínaforseti lýsir þessu með hófsamari hætti en margir aðrir.

Það er ekki lengur hægt að láta öfgafólk eins og Þórdísi Kolbrúnu vera einrátt í utanríkismálum. Það er úrelt.

Pútín býður vesturveldum birginn: BRICS-ríki funda

Pólitíkin verður áhugaverðari með þessari ungu konu

Ég held að Lenya Rún sé mjög góður talsmaður Pírata, sem frjálslyndasta flokksins á Íslandi. Það verður að minnsta kosti skemmtilegt og spennandi að fylgjast með henni rökræða við þá sem eru ósammála henni í fjölmiðlum, það færir líf í pólitíkina. Vinstri grænir virðast vera sokknir í hafsins djúp vegna setu í óvinsælli stjórn og að hafa átt mjög stóran þátt í verkum hennar, vondum og góðum í bland. Píratar taka við sem frjálslyndasti flokkurinn, og lengst til vinstri ásamt Sósíalistunum.

Maður sér þetta teiknast þannig upp að Píratar hljóti að stækka, því ungt fólk á uppleið ber með sér ferska vinda. Jafnvel gæti verið að vinstriöflin í heiminum séu á svona vegferð, og að hægriöfgaflokkarnir svonefndu taki þá við því hlutverki sem var fyrrum þeirra, að sameina sumar vinnandi stéttir sem bera skarðan hlut vegna alþjóðavæðingarinnar.

Eftir sem áður þurfa að vera flokkar sem sjá um húmanismann og að efla hann, kærleikann á milli fólks, ef hægt er, og Píratar ætla að sjá um það greinilega í stað Vinstri grænna sem eru kannski að hverfa, þótt óhóflegt innstreymi á of skömmum tíma sé varasamt.

Kvenréttindi og mannréttindi virðast allavega meira áberandi hjá vinstriflokkum nú til dags en barátta gegn arðrænandi ofurríkum samsteypum, einstaklingum eða fyrirtækjum.

Lenya Rún er algjörlega ættuð frá Kúrdistan, og það er áhugavert ef hún verður áberandi í pólitík og sem opinber persóna, því hún kemur úr þessum heimshluta þar sem átök eru mikil, og nær kannski að gera okkur Íslendinga að meiri heimsborgurum í raun, því við þurfum ekki aðeins að skilja vestræn sjónarmið, evrópsk eða bandarísk, heldur þessi sjónarhorn sem tilheyra þjóðum sem sumar mæta mótspyrnu hér í vestrinu, vegna trúarbragða eða framandi menningar.

Ég er hlynntur því að fræðsla sé aukin. Þannig eykst kærleikurinn og fordómar minnka. Flestir ættu að vilja friðsamlegt og kærleiksríkt þjóðfélag þótt skoðanir séu skiptar á mörgu. Það að vilja vernda hið þjóðlega, rasa eða menningu, ætti ekki að tengjast fordómum heldur gagnkvæmri virðingu og áframhaldandi uppbyggingu og varðveizlu á því sem er menning.

Ég reyni að sýna bæði múslimum og gyðingum skilning eins og hægt er, en ég er ekki ríkur maður og get ekki hjálpað eins og ég vildi ef ég væri ríkur.

Auk þess er erfitt að taka afstöðu í þessum málum.

Kúrdar eru flóttamannaþjóð. Þeir eiga það sameiginlegt með gyðingum að lifa víða í brotum. Því finnst manni það skrýtið og rangt að gyðingar fái meiri athygli, stuðning og samúð en sumar aðrar þjóðir eða þjóðabrot sem eiga sér svipaða sögu í fortíðinni.

Mér finnst stundum að múslimar verði fyrir meiri fordómum en nokkrir aðrir hér á þessu landi okkar. Það er víst ekkert einsdæmi með ástandið hér á Vesturlöndum.

 

„Ég er aðeins að jafna mig á spennufallinu“