Fjöldinn vill sér granda, ljóð frá 29. apríl 2010.

Eilíft stríð er einkennið, sem víða,

ekkert heilagt land.

Rétt er breytni, ráðamaður,

reyndar aðeins þvaður.

Frægur fyrir margt

furðuútlit svart.

Þegar elska alla eins,

ekki er það til neins.

Mun ei fjöldann niður níða,

neðstatröð er grand.

 

Ísland vill nú opna sínar gáttir,

eða ráðamenn...

Því er ljóst að friðinn flytja,

fyrst þó sundur brytja...

Skoðun hef um skipt,

skruddublöðum rift...

Auður getur ýmsu breytt,

aðeins lundin þreytt...

Vakna þeir í syndum sáttir?

Síðan berjast enn?

 

Eins og stríð er yfir þessum líka,

aðeins ríkir þögn.

Fólkið hlýðir, fækkun handa,

fjöldinn vill sér granda...

Fyllið landið fljótt,

fellur þá á nótt.

Svart er útlit svikalið,

Svíar biðja um frið...

Taldi hana raunar ríka,

mjög fór burtu sögn.