Áramótaskaupið

Gott skaup sem gerði upp árið. Gervigreindin mikið notuð sem getur breytt kvikmyndagerðinni, lífs og liðnir látnir leika með hjálp gervigreindar, og það er nýtt held ég í áramótaskaupi.

Aðeins eitt sem mætti minnast á og gagnrýna, of mikið fjallað um Bjarna Benediktsson, hann var næstum lagður í einelti. Einnig mætti segja að næstum ekkert hafi verið gert grín að vinstrafólki, nema Katrínu Jakobsdóttur.

Brandararnir um Kristján Loftsson voru mjög fyndnir. Það hefði bara mátt bæta við miklu meira gríni um mistök í pólitík, það var fjölmörgum fyndnum málum sleppt.

Í heildina fannst mér þetta ekki jafnt gott skaup og í hittifyrra (2022), það var nefnilega með þeim albeztu frá upphafi, mörg atriði og gætt að pólitísku jafnvægi.

Stundum fannst mér ég vera að horfa á Krakkaskaup, því það var svo mikið verið að niðra eldri kynslóðir. Leikarar stóðu sig vel.

Gott skaup var þetta, en það hefði orðið miklu betra ef handritið hefði fengið gagnrýni frá mörgum hliðum, og bröndurum hefði verið bætt inní um miklu fleiri atriði og fyndnar fréttir frá árinu.

Söngatriðin fannst mér öll mjög góð. Rappið er orðið okkur Íslendingum mjög eðlislægt, en rappatriði í mörgum skaupum fyrri ára fannst mér stirð og ekki jafn sannfærandi og núna.

Já, tvö góð skaup í röð, það finnst mér, núna síðast og næstsíðast.

Gleðilegt nýtt ár.