Útrás ýmsir stunda, ljóð frá 9. júlí 2007.

Útrás ýmsir stunda,

ætla að kaupa heiminn.

Á Skrattafundinn skunda,

skarfur jafnan gleyminn.

Lof þeir líka heyra,

loksins sjálfstraust fengum!

Þjáning þarf að víkja,

þessar slóðir gengum.

Svíar hefðir svíkja,

svörður, andans veira.

 

Glöð svo núna gerumst,

getur enginn tapað.

Heim á bárum berumst,

böðlar geta ei hrapað.

Útlönd auðga landið

enn með fólki og gæðum.

Allt er frjálst og opið,

engir sinnir ræðum.

Kappar gátu kropið,

kunnu bezt við strandið!

 

Efi í hjarta ærist,

eitthvað skrýtið virðist.

Trúin góða tærist,

turna fyrir gyrðist.

Hefðir haf í gossa,

heimskan vex og ríkir.

Ungmey allt nú getur,

einnig þangað kíkir.

Minnst hún raunar metur

málið, blíðu og kossa.

 

Auður allra landa

að þeim núna safnast.

Þú vilt þjást og anda,

þetta sem er jafnast.

Þrútnar birtast þulur,

þannig vill hann meira.

Fegurð, gredda, gleði,

gjammar fugl og veira.

Allt þá er að veði,

annars frekar dulur.