Nari er karlkynsnorn, og engin ástæða til að nota kvenkynsorðið norn yfir slíkt.

Ég er nokkurnveginn alveg viss um að til forna var til orðið nari yfir karlkynsnorn, og því er eins gott að endurvekja það ágæta orð í þeirri merkingu. Dr. Helgi Pjeturss sagði að merking orðsins norn væri sú sem nærir, að nornir hafi séð um lækningar og sinnt kærleiksríkum störfum innan heiðna samfélagsins, meðal Ásatrúarmanna fyrir meira en 1000 árum á Íslandi og víðar. Þetta tel ég rétta merkingu orðsins. Þvælumerking áróðurskvikmynda Hollywood sorpiðnaðarins er ekki marktæk ekki frekar en þvælumerking kirkjunnar á hinum kristnu öldum eftir kristnitökuna.

Orðið nari er til á íslenzku og merkir næðingur eða kaldur vindur, frá 19. öld, en það er augljóslega neikvæð merking á gömlu orði. Enda er Nari einnig nafn á syni Loka, frá víkingatímanum. Ásgeir Blöndal viðurkennir þó að viðliðurinn -nari merki að næra, og því er norn rétt kvenkynsmynd orðsins nari, augljóslega.

Það er alþekkt að reynt er að klína öllu neikvæðu á þau trúarbrögð sem eru yfirtekin og sigruð. Orðið Dieu á frönsku merkir guð, en vel mætti telja að orðið Djöfullinn sé orðsifjalega sama orðið, sem hefur breytt um merkingu víða um heim.

Orðið illur þýddi víst upphaflega fallegur, sagði vinur minn sem hafði lært það í Kennaraháskólanum og svo einnig orðið ljótur, sem einnig þýddi upphaflega ljós yfirlitum eða fríður. Þannig má vel skýra orð mörg íslenzk orð og nöfn sem þykja undarleg.

Svo eru til önnur orð yfir þetta, seiðmaður, galdramaður, töframaður, vali, drúíði, vittki, aldingi, eins og Guðjón Hreinberg minnir mig að hafi komið fram með sem nýyrði.

 

„Fjölkær norn – hvað gæti klikkað?“