Að sættast við yfirvofandi kjarnorkustyrjöld, sem Joe Biden ýtir á og aðrir á Vesturlöndum

Það kom fram í síðasta Silfri á Rúv að sérfræðingar í málefnum Rússlands gátu ekki útilokað að heimurinn væri að stefna í gereyðingarstríð með því að ögra Rússum. Fólk ræddi um að rökhyggjan yrði kannski ekki ráðandi í reiðiköstum þessa stríðs með áframhaldandi stigmögnun, sem heldur áfram.

Ég gerði mér þann greiða að hugsa þetta mál til enda með rökréttum hætti.

Allir þurfa að deyja.

Dauðinn er yfirleitt alltaf sársaukafullur, aldrei skemmtilegur.

Ég verð aldrei frægur í þessum heimi. Djöflar kaupa ekki list, bara last, myndlast, ritlast og tónlast. Djöflarnir sjá til þess sem stjórna mannkyninu. Það er 99% útilokað að ég verði frægur í þessu helvíti sem jörðin er, því ég boða sigur á helstefnunni og lífstefnuna.

Rússar líta þannig á að næstum allar þjóðir séu óvinveittar þeim. Skynsamlegt eða hitt þó heldur að láta alla vestrænu hálfvitaþjóðirnar eins og okkar leggja sitt fávitalóð á vogaskálarnar með peningasendingum eða öðru sem er táknrænt en hefur ekki önnur áhrif en að gera Rússa reiðari!

Svo maður orði þetta á kristilegan hátt. Guð eyddi Sódómu og Gómorru vegna syndarinnar sem þar viðgekkst. Vesturlönd eru eytt syndabæli djöfullegt - og restin af þessari aumu jörð okkar svo sem líka, að mati Guðs Biblíunnar, vafalaust. Guð Biblíunnar hefur án efa sent þjón sinn Pútín til að refsa syndugum Vesturlöndum. Guð Biblíunnar mun því án efa eyða jörðinni eins og hann eyddi Sódómu og Gómorru, enda telur Pútín sig Guðs megin og að Guð standi með sér. Þar að auki á hann svo mikið af kjarnorkuvopnum að hann getur eytt heiminum mörgum sinnum, og varla eru Bandaríkin fær um að stöðva slíka gereyðingu, ef Pútín ákveður hana, og að hann hafi tapað og Rússland. Jafnvel sprengitöflurnar hans Bidens megna það varla eða tæki til að beina flaugum frá, því þær hljóta að lenda á endanum og bera með sér sama dauðann, sömu gereyðinguna. Hálfvitar forðast ekki gereyðingu með því að láta hana lenda á nágrannanum, það er alveg ljóst.

Vesturlandabúar allir með tölu haga sér næstum allir eins og slefandi fávitar með 0 í greindarvísitölu.

Í heimi sem maður hefur óbeit á er betra að deyja með öllum hinum í kjarnorkustríði. Þá deyr maður fullur af vissu um að óvinir manns hafa fengið sömu örlög og maður sjálfur.

Þetta geta allir jarðarbúar sagt sér, og nóg er hatrið, og ástæðurnar til að hata, og fáránleg ráðin til að stemma stigu við því auka það bara.

Rökrétt niðurstaða.

 

Að auki má benda á fleira.

 

Kjarnorkuógnin vex og dafnar miklu víðar en í Rússlandi og Úkraínu. Ísrael er búið að koma sér upp ríkisstjórn sem er harðvítugri en nokkru sinni fyrr, og það er kjarnorkuveldi. Ég veit ekkert hvernig það endar, en varla mikið fagnaðarefni að harðlínustjórnvöld séu tekin þar við völdum.

Síðan er það Kína. Það er kjarnorkuveldi líka, og nú er fólk farið að tala um það að stríð á milli Bandaríkjanna og Kína sé óhjákvæmilegt eftir tvö ár eða svo. En hvað það er nú huggulegt allt saman! Nei, fólk þarf ekki að deyja úr kulda í öllum þessum kjarnorkusprengingum sem verið er að plana!

Síðan er það skemmtilegi karlinn í Norður Kóreu sem elskar bandarískar bíómyndir og er vinur Trumps. Hann vill ábyggilega ekki láta sitt eftir liggja þegar allir hinir eru komnir af stað.

Verða að vera tilbúin að prófa kjarnorkuvopn

Vandamál nútímans má oft leysa með því að læra speki fortíðarinnar og fyrri kynslóða

Mikið hefur verið rætt og ritað um könnunina sem sýndi að skoðanafordómar eru langverstu fordómarnir á Íslandi. Á Hringbraut í gær kom fram tvennt sem ég vissi ekki og kom fram í sömu könnun en hefur fengið minni athygli, að þriðjungur þjóðarinnar telur að Djúpríkið stjórni pólitíkinni á Íslandi og svo að fjórðungur telur að flóttamannastraumurinn til landsins sé að grafa undan kristninni í landinu. Þannig að ekki eru íhaldssamar skoðanir eða þjóðernisskoðanir horfnar úr þjóðarsálinni, það er bara sama gamla sagan, að sumt er blásið úr í fjölmiðlum á meðan annað fær minni athygli sem er ekki síður áhugavert.

Þriðjungur þjóðarinnar er mjög mikið, sem telur að Djúpríkið sé ástæða fyrir spillingu og hversu illa gangi að hjálpa fátækum og jafnvel ríkum á þessu landi.

Ef misvitrir fjölmiðlamenn gætu bara skilið að þessi þriðjungur sem aðhyllist samsæriskenningar er frekar von og framtíðarljós landsins en þeir sem fylgja spillingunni, þá gæti komið betri niðurstaða úr viðtölum þeirra við hálærða og ólærða.

Við þurfum að fá andann og sálina aftur inní þjóðlífið og menninguna. Við þurfum að losna við vélræna fullkomnun reglugerða sem flækja lífið en gera það ekki auðveldara.

Sumir gera sér grein fyrir því að það er vandamál þegar báknið blæs út á kostnað frjálsrar samkeppni og lítilla fyrirtækja eða meðalstórra. Oft er notuð sú röksemd eða strámaður, þegar betur er að gáð, að hægrimenn vilji ekki gott heilbrigðiskerfi, að ríkið eitt geti sinnt slíkum störfum.

Það er nóg til af fólki á þessu landi sem vill vinna góðverk og hjálpa öðrum. Það sést vel á því hversu margir fara til útlanda að sinna hjálparstörfum, til dæmis. Þennan eiginleika þarf að virkja öðruvísi en í þágu ríkisins og risafyrirtækja erlendis.

Þegar talað er um einkarekna heilbrigðisþjónustu finnst mér hægt að brjóta þá hugmynd niður í margar einingar, og sumar ekki endilega hágróðaeiningar, heldur það sem myndi byggjast á hóflegri verðlagningu og meiri áherzla væri á þjónustu við eldra fólk og þá sem minna mega sín. Ég held nefnilega að það finnist margir sem vilji vinna gefandi vinnu, og vita að ekki er allt metið til fjár.

Mjög margt er gott við Ísland, en það er ákveðin tilhneiging til að stökkva á sama vagninn, hvort sem hann fer útí ófærur eða gróðalönd gullþorstans eða manngæzkunnar og mildinnar.

Sumir af þeim sem gagnrýna Sólveigu Önnu finnst mér gera það af öfund á hennar mannkostum, en öðrum finnst hún fara offari. Já, það er ekki laust við að þannig líti þetta stundum út að vísu.

Eitt af því sem má gagnrýna við íslenzka þjóðarsál er þegar fólki finnst það of fínt að vinna láglaunastörf. Ég er raunar á því að menntakerfið sé ein stór froða, því hvorki verður hamingjan meiri með aukinni menntun né gróðinn, nema stundum.

Á þessu ári ríkir hvirfilvindur á mörgum sviðum hjá mörgum þjóðum. Það er verðbólga, stríð í Evrópu, náttúruhamfarir, stríð á milli kynjanna og mótmæli eru víða.

Einar Oddur Kristjánsson og Þjóðarsáttin er nokkuð sem má ekki gleymast. Það er að minnsta kosti staðreynd að eftir Þjóðarsáttina komst á eitt mesta góðæristímabil sem sögur fara af á Íslandi, og vafalaust margar ástæður fyrir því, en Þjóðarsáttin þó stór partur af því dæmi sennilega.

En við erum ekki á þeim stað í þjóðfélaginu núna. Kröfur Eflingar og Sólveigar Önnu koma beint út Sósíalistaflokknum, þar sem Gunnar Smári Egilsson ræður miklu. Annar bloggari, Wilhelm Emilsson, fjallaði um pistil sem Sólveig Anna byltingarforingi í Eflingu ritaði í Kjarnann sáluga 19. ágúst 2021, en þar má lesa að hugmyndir Sólveigar Önnu eru alveg sambærilegar við þeirra sem eru í Sósíalistaflokknum, enda hefur hún verið á lista hjá þeim.

Ég hef reyndar oft hrifizt af málflutningi Gunnars Smára Egilssonar þegar hann hefur látið gamminn geysa á Útvarpi Sögu, enda er ég óflokksbundinn í eðli mínu og get fundið eitthvað gott og vont í öllum flokkum.

Allavega, þjóðin má ekki gleyma Einari Oddi Kristjánssyni og Þjóðarsáttinni.

Það er augljóst að verðbólgan étur af lægstu launum allra og kjararýrnunin er mikil þessa dagana. Þessvegna er eðlilegt að verkföll byrji á svona tímum.

Óábyrgt hvernig deiluaðilar tala hvor við annan