Femínisminn er aðalglæpurinn gegn mannkyninu. Fólksfækkun hefur fylgt þeim breytingum.

Mér hefur lengi fundizt að klisjan "glæpur gegn mannkyninu" sé rangt notuð þegar hún er notuð um stríð eða stríðsglæpi.

Eftir seinni heimsstyrjöldina varð fjölgun í öllum löndum sem misstu fólk, sama hvort rætt sé um Þjóðverja, Breta, Bandaríkjamenn, Rússa, Ísrael, Pólland, "baby boom" kynslóðin kom eftir seinni heimsstyrjöldina, ein mesta barnsfæðingabylgja sem þekkt er í seinni tíð. Glæpur gegn þjóðum eða þjóðabrotum, eða trúarhópum eru glæpir gegn þeim vissulega og ótvírætt, en gegn öllu mannkynini í heild, finnst mér vafasamt.

Til að eitthvað sé glæpur gegn mannkyninu öllu þarf að fullnægja þessum skilyrðum:

 

1) Fyrirbærið ræðst á allar þjóðir jafnt, óháð uppruna eða kyni eða aldri.

2) Fyrirbærið fækkar einstaklingum af tegundinni Homo sapiens þannig að hægt sé að rekja fækkunina til fyrirbærisins eða rökstyðja að umrætt fyrirbæri valdi fækkun fólks.

3) Fækkunin sem fyrirbærið veldur er óafturkræf að einhverju leyti.

4) Fyrirbærið sem fækkar fólki er af mannavöldum að einhverju leyti.

5) Fyrirbærið sem fækkar fólki er tengt samsæri auðmanna, og þessvegna skipulagt en ekki tilviljanakennt náttúrufyrirbæri sem ekki er hægt að hafa áhrif á.

 

Ég þekki aðeins þrjú fyrirbæri sem falla undir þessa skilgreiningu.

 

1) Femínisminn.

2) Mengunin.

3) Erfðabreytiefni (bóluefni) sem fækka fólki, ef það verður hægt að sanna það. Enn er ég í vafa um þessar samsæriskenningar, en margt bendir til þess að kófið sé af þessu tagi, trúverðugar frásagnir og fréttir um umframdauðsföll til dæmis á Íslandi benda til þess.

 

Í Silfrinu hefur tvisvar verið fjallað um hugtakið "vistmorð" og ég er sammála því að það eigi að flokka sem glæp gegn mannkyninu.

 

Mengun kemur niður á öllum, bara mismikið á mislöngum tíma. Það fyrirbæri er skipulagt, aðför að mannkyninu, glæpur gegn mannkyninu.

 

Allsstaðar í velmegunarsamfélögum þar sem jafnrétti og femínismi sigra, þar fækkar fólki, fólk verður ófrjótt og eignast færri börn.

 

ÞETTA ER GLÆPUR GEGN MANNKYNINU. ÞETTA ÓGNAR MANNKYNINU.

 

Þegar hægt er að benda á tölfræði, hvernig vestrænar þjóðir eru að deyja út, þá er það ekki lengur samsæriskenning, heldur sannað samsæri. Margir hafa fjallað um Frankfurt skólann, og ekki þarf lengi að leita í fjölmiðlum til að sjá að öfgamarxismi er áberandi í samfélagi nútímans. Lagasetningar ganga mjög oft út á boð og bönn en ekki frelsi og frjálshyggju í nútímanum á Vesturlöndum.

Andlegar breytingar og félagslegar sem fara gegn heilögum hefðum eru í grunninn hættulegri og grunntækari en stríð.

Að vísu er það svo að þegar mannkyn er orðið heilaþvegið og dáleitt af femínisma, eins og Vesturlönd, þá heyja þau stríð sem geta orðið gereyðingarstríð, eins og Úkraínustríðið, þannig að mörkin á milli hefðbundins stríðs og félagslegs stríð eru þurrkuð út, Úkraínustríðið er hluti af Þriðju heimsstyrjöldinni, sem er stríðið á milli kynjanna og hefur staðið yfir lengi.

Segja Rússa fremja glæpi gegn mannkyninu

Pistill um ekki neitt. (Minnir á "Söngur um ekki neitt" eftir Megas sem var saminn 1985, kom út 1990).

Ég fæ enn hugmyndir að góðum pistlum, en ég nenni ekki lengur að skrifa þá vegna þess að viðtökurnar eru ekki nægilega góðar og ég fæ engin laun fyrir þetta né annað. Þetta er eins og með Fésbókina, ég nenni ekki lengur að vera þar. Eins og Gunnar Rögnvaldsson skrifaði: Maður er bara neyzluvara á samfélagsmiðlunum. Maður eignast þar enga vini eða vinkonur. Ekki hægt að ræða um neitt sem skiptir máli, ekkert nema helvítis dægurþras um ekkert sem skiptir máli.

Ég hef þó stundum gaman af því að setja inn gömul ljóð og söngtexta. Þeir eru eins og svipmyndir frá liðinni tíð, litlar kvikmyndir sem rifja upp minningar.

Kannski gefst maður upp á því eins og öðru líka.

Að birta gömul ljóð hvetur mig til að gefa þau út, eða reyna að fara með þau til útgefanda. Það þarf þó mikla hvatningu til að fara með ljóð til útgefenda, því ljóðabækur seljast ekki vel nú til dags.