Helstefnan er ríkjandi á jörðinni sem aldrei fyrr

Helstefnan er eins og röng gata sem var valin í fortíðinni. Lífstefnan er sú braut sem leiðir að lindum lífsins og farsældarinnar. Í heiðnum trúarbrögðum er mikið fjallar um lífgefandi lindir og gyðjur tengdar þeim oft og einatt og gyðjudýrkun.

Í Nýalsfræðunum er manni gert það ljóst að helstefna endar oft ekki fyrr en seint og um síðir. Þar er manni einnig gert það ljóst að sjálfsblekkingin einkennir púkana í vítunum, sem í mörgum tilfellum eru nákvæmlega eins og fólk þessarar jarðar, sem fallið hefur ofaní slíka gryfju.

Swedenborg fjallar um svipaða hluti í slíkum ritum. Hann taldi sig ræða við engla um vítin og himnaríkin, lífstefnuhnetti og helstefnuhnetti eins og dr. Helgi Pjeturss orðaði þetta.

Swedenborg fjallaði um það að púkarnir í vítunum afneita þeim erfiðleikum sem við þeim blasa oft, telja sig gera rétt, segja rétt og aldrei gera nein mistök.

Til að leiðrétta helstefnuna þarf að leita til baka, átta sig á því hvar hin ranga braut var valin, og hinar fjölmörgu röngu brautir.

Gætum þess að þótt útlitsfrítt geti kvenfólk verið, og hér á Íslandi geti það heitið gyðjunöfnum, þá bregða djöflynjur og púkynjur spilltar slíkum gervum yfir sig einnig oft og einatt.

"Leggið er ekki nafn Guðs við hégóma." Það á einnig við um þetta.