Fólk sem eyðir eigin jörð, ljóð 18. maí 2022.

Fólk sem eyðir eigin jörð

ekki skapar gæfukarma.

Lít ég fleiri larma.

Loki togar, klækjabrögðin,

firrtu, grimmu flögðin,

fögur heilla þræl.

Trúum títt á stæl,

trúðabylgjan hörð.

Fjöldans vald er villa,

varla er þar rétt gæfuhilla.

Uppreisn gerðu í anda þínum,

ætíð reyni í mínum.

 

Mammon heimtar mengun enn,

og meiri völd og jarðarríki.

Heilmynd hans í líki

heillar þig og lætur kjósa.

Á máli mildra rósa,

muntu kjósa rétt?

Kyrrist þann við klett?

Komast skjól í menn?

Steinast þjóðir stjarfar,

stundum virðast jafnvel þarfar,

allt þó hefst með einum manni,

sem elskar starf með sanni.

 

Fyrirgefur guð þinn slíkt?

Geta menn svo heyrt rétt boðin?

Finnst sú friðarstoðin?

fjöldinn eykst en þrælkast meira,

um heiminn vill ei heyra.

Helja þetta er.

Friður burtu fer,

flest allt lifir sýkt.

Hundar Heljar gelta,

hörkudræsur tíðzku elta.

Samvitzkuna sæktu þína,

síðan Guð mun skína.

 

 

Orðskýringar:Larmur tár, frönskusletta.