Æ augljósara er að efnahagsstríðið og stjórnmálastríðið við Rússland er ekki að skila árangri fyrir ESB eða femínista og jafnaðarmenn annarsstaðar

Gunnar Rögnvaldsson hefur oft lýst vandanum í ESB. Nú væri áhugavert að lesa eftir hann pistil. Þegar hann lýsir vandkvæðum ESB er mjög skemmtilegt og fróðlegt að lesa það, ekki kommaáróður þar.

Burtséð frá öllum hræðsluáróðri um brotthvarf mannkynsins til fjórða áratugarins á tuttugustu öldinni og fasismans sem einkenndi hann er augljóst að breytingar eru óhjákvæmilegar innan ESB eftir þetta og annað sem hefur verið að gerast að undanförnu, til dæmis í Svíþjóð í nýafstöðnum kosningum þar.

Evrópusambandið virðist hrunið og dautt miðað við að það hefur misst tilgang sinn í tvennskonar ósigri. Sjálfur Pútín drap Evrópusambandið með Úkraínustyrjöldinni, og jafnvel þótt vandinn skeki Rússland sem aldrei fyrr eftir að stríðið byrjaði hlýtur að vera hægt að viðurkenna það, að það var Pútín sem rak síðasta líkkistunaglann í ESB. Það hangir reyndar saman ennþá, en minnir æ meira á Sovétríkin á lokametrunum, áður en Berlínarmúrinn fór veg allrar veraldar árið 1989.

Tvennskonar ósigur Evrópusambandsins er þessi:

A) Það var stofnað til að viðhalda friði í Evrópu, að átök sem minntu á seinni heimsstyrjöldina hæfust aldrei aftur. Úkraínustríðið leiddi það í ljós að þetta markmið náðist ekki og var blekking frá upphafi.

B) Það var stofnað til að öfl sem að engu leyti gætu kallazt fasísk (nazísk eða hægriöfgatitluð ranglega eða réttilega) yrðu aftur sterk í álfunni. Jafnvel þótt Svíþjóðardemókratar og Bræðralag Ítalíu séu sárasaklausir flokkar ennþá miðað við flokka Frankós, Mússólínis, Hitlers og Stalíns og fleiri  (ó)(heiðurs)manna þá sér það hvert mannsbarn að þróunin stefnir í ákveðna átt og öll sú þráhyggja sem beindist að því að gera þessa þróun ómögulega var til einskis.

Hvað er ESB í dag? Kommúnistaflokkur nútímans, í nánu sambandi við Kína, þar sem mannréttindi eru ekki í heiðri höfð. Ef Evrópusambandið ætlar að tóra lengur verður það að taka tillit til þjóðerniskenndarinnar, þessa sama vilja og rak Breta úr því. Að öðrum kosti er Evrópusambandið jafn mikið búið að vera og Sovétríkin sálugu.

Skriftin á veggnum er skýr. Evrópusambandið er fortíð, draumsýn og hugmynd sem gekk ekki upp, einsog Sovétríkin sálugu.

Þau lönd sem opnuðu uppá gátt, Svíþjóð og Ítalía hafa nú innanborðs svo stóran hluta almennings sem hefur skipt um skoðun og yfirgefið hatrið á þjóðerniskenndinni og breytt því hatri í hatur í jafnaðarstefnunni, þannig að ekki verður aftur snúið.

Með því að jaðarsetja rasista og þjóðernissinna á heimsvísu hafa þeir verið gerðir ofbeldisfyllri í fyrsta lagi, og fleiri hafa bæzt í þeirra hóp með alþjóðalögum sem hefta hatursáróður svonefndan og svo í öðru lagi hefur máttur þeirra aukizt þar sem almenningur hefur séð sannleikann í málflutningi þeirra, sem ofsótts minnihlutahóps. Oft getur verið skynsamlegra að hleypa spennunni út með því að leyfa tjáninguna frekar en að bæla hana þangaðtil allt springur út.

Með því að kalla alla rasista sem hafa fiskað drjúgt eða lítið á fiskimiðum íhaldssemi og þjóðerniskenndar á heimsvísu hefur vinstriöfgaliðið framleitt í stórum stíl harðlínumenn í hægröfgaflórunni. Þórhildur Sunna kom inná þetta í Silfrinu á sunnudaginn, og loksins finnst mér Píratar farnir að ná vopnum sínum aftur, hún var róleg og yfirveguð í settinu, sannfærandi en ekki æst og stressuð eins og stundum.

Það skynsamlegasta sem fjölmenningarsinnarnir gætu gert núna væri að afturkalla alþjóðalög um hatursáróður og tala um þetta á samfélagsmiðlunum við þjóðernissinna og rasista ánþess að fara niður í skítkast og fúkyrðaflaum. Eða hræðast þeir að það myndi auka vinsældir "lýðskrumsflokka?" Með því að vinna með hófsömum þjóðernisstefnuflokkum er verið að milda reiði fólks og koma í veg fyrir uppreisn til hægri, eða þjóðernisbylgjur almennings.

Aðeins með stórfelldum breytingum lifir Evrópusambandið af þessari breytingar. Ítalía er stofnríki ESB, og jafnvel þótt Ítalía haldi þar áfram koma nú kröfur um breytta stefnu. ESB er farið að minna á Titanic.

Tapið á Úkraínustríðinu er gígantískt. Tapið á útgöngu Breta einnig. Hvernig getur ESB þrjózkast áfram með sínar gömlu hugsjónir um að berja niður allar skoðanir sem ekki falla að harðlínujafnaðarstefnunni sem beið skipbrot í Svíþjóð endanlega, jafn mikið og kommúnisminn í Sovétríkjunum á sínum tíma?

Aðferðirnar sem Angela Merkel notaði hafa látið stefnuna sigra sem hún barðist gegn. Jafnaðarfasisminn, sem hefur valdið meiri fólksfækkun innfæddra Þjóðverja en mannfallið í seinni heimsstyrjöldinni verður að vera dæmdur af mannkyninu verra fyrirbæri en það sem búið er að útmála sem stefnuna sem allir þurfa að berjast gegn, þjóðernisfasisminn.

Eftir seinni heimsstyrjöldina kom mikið "baby boom"(frjósemi) tímabil bæði í Þýzkalandi og annarsstaðar. Náttúran græddi sárin eftir stríðin. Það gerir hún ekki þegar ráðizt er gegn kynhvötinni og samskiptum kynjanna eins og kynjafræðingar gera og femínistar. Útkoman er augljós: Femínismi er hin eina sanna gereyðingarstefna ásamt jafnaðarstefnunni. Gegn þessum fyrirbærum ætti að berjast frekar en vinstriöfgum eða hægriöfgum.

Við lifum nú á tímum þegar fólk er farið að vakna til vitundar um annað en dægurmenninguna. Það er alltaf sársaukinn sem vekur fólk og sýnir fleiri en eina hlið á veruleikanum.

 

Berlusconi snýr aftur eftir útskúfun