Saga um frumkvöðul, sem fór ásamt samstarfsmönnum sínum með töfraformúluna að bláum Ópal yfir móðuna miklu

Aðdáendum blás Ópals get ég sagt að einn frændi minn í móðurættinni stofnaði það fyrirtæki árið 1944 ásamt tveimur öðrum. Það fyrirtækið rann saman við Nóa Síríus árið 1995 en árið 2021 keypti norska fyrirtækið Orkla Nóa Síríus, sem hefur leiðandi stöðu víða.

Ég man eftir því að þegar ég var ungur voru erlendu sælgætisfyrirtækin ekki ráðandi á íslenzkum markaði. Það var helzt þegar fólk kom úr Fríhöfninni sem útlent sælgæti kom á heimilið.

Frændi minn, Jón Guðlaugsson í Ópal, bróðir langömmu minnar, fann ekki upp súkkulaðihjúpinn en hann kom að uppfinningum upprunalegu Ópalgerðanna og þeirri bláu líka þar með. Þannig að við Íslendingar höfum lengi átt frumkvöðla á þessu sviði.

Það var ekki endilega vandamál að krakkar væru að ofnota sælgæti áður fyrr. Börnin voru nefnilega ekkert alltaf að fara í búðir né fengu þau að kaupa hvað sem var, og höfðu takmarkaða vasapeninga.

Amma mín Sigríður Tómasdóttir dó 1985, þá var ég 15 ára, en hafði alizt upp á því heimili frá barnæsku, fyrir utan 5 ár hjá mömmu og stjúppabba annarsstaðar.

Það var alltaf fiskur og kjöt og hollur matur á boðstólnum hjá henni, meðal annars hvalkjöt, en þegar gjafasendingar komu frá þessum frænda mínum voru þær ekki lengi að klárast. Börn urðu að hlýða foreldrum sínum og ekki þýddi að nauða í þeim.

Þetta var auðvitað allt öðruvísi á heimili mömmu og pabba. Þar var meira frjálsræði og agaleysi.

Þessi frændi minn var bæði ákveðinn og viðfelldinn í senn. Maður bar óttablandna virðingu fyrir honum.

Mér datt aldrei í hug að blár Ópall yrði frægur þegar ég yrði eldri, eða eftirsóttur þannig að lykilbragðefnin í hann finnast ekki og framleiðslu er hætt.

Ég man vissulega eftir bragðbreytingunni þegar framleiðslunni var hætt 1982 og klóroformútgáfan kom 1984. Mér fannst alltaf klóroformútgáfan verri, sú yngri.

Ég skil ekki að enginn hafi spurt þessa snillinga, þessa þremenninga sem stofnuðu fyrirtækið, frænda minn og hina tvo hvaða framleiðsluleyndarmál bjó þarna að baki. Þeir voru þöglir um það.

Hvar væri Coca Cola fyrirtækið í dag ef það hefði týnt sinni töfraformúlu?

Annars er það sorglegt fyrir okkur Íslendinga þegar okkar upphaflegu og blómstrandi fyrirtæki eru keypt af erlendum risafyrirtækjum.

Dauðans della að Danir hafi verið fyrstir

Reykjavík og Svíþjóð - sama syndrómið, að kjósa böðla sína

Fyrirsögnin sem lýsir þessari staðreynd, að "hnífjafnt er milli fylkinga í Svíþjóð", segir okkur að ekki er allt með felldu. Vinstriflokkarnir hafa ekki unnið til neins annars en að þurrkast úr í Svíþjóð. Hversvegna fá þeir þá helming í skoðanakönnunum og komast jafnvel að og ná völdum eftir kosningar? Er til betri sönnun fyrir samsæri sem hefur heppnazt og gengið upp, lýðstjórnunarsamsæri? Veruleikinn er sönnunin, kosningahegðunin.

Svíar eru fórnarlömb alþjóðavæðingarinnar og stöðugs áróðurs. Margsinnis er búið að ræna sigrinum af Svíþjóðardemókrötum með fordómum og hatri í þeirra garð, en sá flokkur er eini flokkurinn í Svíþjóð sem EKKI er öfgaflokkur (vinstriöfgaflokkur).

Svíþjóðardemókratar eru rödd skynseminnar í Svíþjóð og þeirrar stefnu sem telst íhaldssöm og hefðbundin.

Tilhneigingin til að grafa hausnum í sandinn eins og strúturinn gerir hefur stjórnað Svíum frekar en raunsæið. Draumsýnin um frið og hrikaleg arfleifð Olofs Palme í þessa öfgaátt skipta einnig máli.

Það er sama hvernig úrslit kosninganna verður. Vandamálin verða ekki leyst í Svíþjóð með auðveldum hætti né annarsstaðar. Það hatur sem íhaldssamt fólk og raunsætt hefur mátt þola sem hefði getað hjálpað hefur valdið óendanlegum skaða og gert ýmsa óvinnufæra, hatursfulla, einangraða, eða komið fólki í gröfina, sérstaklega í kófinu.

Það skiptir jafnvel ekki svo miklu máli hvort Svíþjóðardemókratar komast í stjórn eða ekki. Svíþjóð er svo gegnsýkt af rangri stefnu að ekki virðist nein björgunarvon.

Tal um frjálsar kosningar er móðgun við allt raunsæi. Svíar eru hjörð sem hlýðir böðlum, og þannig erum við Íslendingar líka eins og Vesturlönd öll.

Eigum við ekki bara að búast við sigri vinstriflokkanna í Svíþjóð einsog annarsstaðar?

Og þó. Nú eru blikur á lofti. Efnahagsþrengingar breyta stjórnmálaástandi landa og þjóða. Ef kreppan verður ekki djúp og mikil sem byrjuð er, þá heldur vinstristefnan áfram að ríkja, með klækjabrögðum. En "við fengum hjarðhegðun en ekki hjarðónæmi" eins og menn komust að, og einn ágætur bloggari orðaði það. Æ minni von fyrir mannkynið.

Hnífjafnt milli fylkinga í Svíþjóð