Og táknin, ljóð frá 19. nóvember 2017

Þegar fljótið nemur staðar

við þínar dyr,

og óskirnar sem rættust,

eða ekki...

hún var blóm í öðrum garði,

eins og stöðugur straumur

þess sem átti að verða.

 

Hér eru fleiri blóm sem gróa

á betri hátt.

Eitthvað við hana

gekk ekki upp.

Það eru fleiri fiskar í sjónum,

og þú getur gleymt því liðna,

en að spretta upp af sama krafti

og að slá frá sér...

 

Stöðuvatnið svo yfirþyrmandi,

og við notum sömu augu,

en metum það á annan hátt

sem kemur út.

Bráðum verðum við sammála þó.

 

Atvikin verða þannig.

 

Óhjákvæmilega.

 

Og táknin.