Erfðasyndin getur verið svo margt

Mannkynið er á gjöreyðingarbraut. Það þarf ekkert að ræða það. Áhugavert er hvernig þetta byrjaði allt. Hvað er líf? Er hægt að skilgreina líf? Hafa ríkir jarðarbúar rétt og mátt sem manni virðist?

Margt fróðlegt tilheyrir kristinni trú, bæði í hefðum og bókmenntum. Erfðasyndin finnst mér áhugavert hugtak. Ég hef lengi velt því fyrir mér hvort eitthvað sé hæft í slíku eða ekki.

Ég trúi ekki endilega þeirri skýringu á erfðasyndinni að hún sé fall Evu og Adams. Eða öllu heldur, ég held að það sé einföldun og þarfnist frekari og vísindalegri skýringa við, en ég held að eitthvað sé hæft í slíkum mýtum.

Hin raunverulega erfðasynd átti sér stað í alheiminum takmarkaða sem nefndur er Mú. Þar endurfæddust forfeður okkar og formæður þar til hann leið undir lok. Þá tók við líf í Le, öðrum takmörkuðum alheimi, eða búlgi, eins og ég vil orða það. Þar urðu syndir mannanna meiri og verri, þeir vikust enn meira undan vilja guðanna.

Sagan um Ask og Emblu tel ég að sé raunveruleg sköpunarsaga sem átti sér stað á Mú. Aðrar sköpunarsögur eru eftirmyndir.

Mú var fyrsti alheimurinn, þar sem við urðum til, eða forfeður okkar og formæður. Þar átti sér syndafallið, án efa.

Takmark hverrar sköpunar er að verða sköpurunum til dýrðar, að fjölga sér og fullkomnast.

Erfðasyndin var sem sagt óhlýðni við guðina og gyðjurnar í Valhöll, að sköpunin fór að tigna tröll, það er að segja önnur goð, eða djöfla.

Kynþáttahyggjan er eitt það heilagasta í sköpuninni, að virða útlit sem gefið var upphaflega af guðunum, hvernig svo sem það er, og það getur verið margvíslegt. Þetta var eitt af því fyrsta sem þessi mannkyn gerðu sem voru ófullkomin, að fjölga sér með dýrum og öðrum tegundum mannapa og mannvera. Það var erfðasyndin.

Le var annar takmarkaður alheimur. Þar voru refsingar teknar upp með skipulegum hætti af sköpurunum, það er að segja að lífið á Mú var paradís, án sjúkdóma og ósamstillingar, án erfiðleika, fyrr en eftir brotin gegn vilja guðanna.

Lemúra var þriðji takmarkaði alheimurinn. Þar varð helstefnan jafnvel enn verri.

Atlantis var fjórði takmarkaði alheimurinn. Fleiri skrímsli komu til sögunnar og ógnir, meiri helstefna, ólíkari tegundir sem börðust um lífsrýmið, meiri kvalir, meiri refsingar, meiri óhlýðni, en samt eins og frá upphafi, það kom í bylgjum, góðir tímar og vondir tímar, refsingar og umbunir.

Þennan takmarkaða alheim veit ég ekki hvað á að kalla. Ætli hann sé ekki kallaður Armageddon, eftir þeim fyrirframgerðu örlögum sem stefnt er að?

Í gegnum alla mannkynssöguna höfum við fengið tækifæri og alltaf fallið á prófunum að lokum, en náð einhverjum stigum um stundarsakir og þá hefur birt til og nokkur gæfa fallið okkur í skaut af margvíslegu tagi.

Hvernig er hægt að sanna þetta? Hvar eru vísbendingarnar? Þetta er eitthvað sem er hvíslað að manni. Það er stundum réttara en það sem hrópað er á torgum eða auglýst sem sannleikur af vísindasamfélaginu eða hefðbundnum trúarbrögðum sem eru gróðabraskmaskínur að hluta til.

Eitt atriði er mjög sláandi og til að sannfæra mann um að þessi veruleiki okkar sé ekki allur sem hann er séður, sem allir lesendur þessa pistils geta rannsakað af eigin rammleik. Það er þetta: Fólk hlustar yfirleitt ekki á rök. Það skiptir ekki hvort eitthvað sé vel rökstutt heldur hver segir það, og einnig hvort nógu margir öskri það sama hversu mikið sem búið er að afsanna það af fáeinum útvöldum.

Þetta eitt segir manni býsna margt.

Fólki er ekki sjálfrátt. Fólk er leitt áfram eins og fyrir annarra vilja. Það er að segja, frjáls vilji ræður ekki.

Til dæmis. Ef þú bendir fólki á að mengun sé ekki góð fyrir umhverfið þá fer það eftir stjórnmálaskoðun hvort viðkomandi felst á það eða ekki, en það ætti að segja sig sjálft.

Ef þú bendir fólki á að ótakmarkaður innflutningur á fólki sem tilheyrir framandi menningu gerist það sama, það fer eftir hvort viðkomandi er til hægri eða vinstri hvort undirtektir verða góðar eða slæmar eða engar. Það er sem sagt ekki hægt að rökræða við fólk. Það er fast á básum og er ekki hreyfanlegt. Það minnir meira á beljur í fjósi en frjálsar verur sem hreyfa sig af eigin rammleik.

Að sama skapi hugsar vinstrisinnað fólk meira um hollnustu en hægrisinnað, það er hluti af þeirra pólitísku rétthugsun og innrætingu.

Allt þetta og meira til sannfærir mig um að frjáls vilji sé varla til í þessum heimi. Jú, hann er til, en hann bærir varla á sér og kemst sjaldnast til framkvæmda. Áður en fólk nýtir hann eru allskonar rimlar hugans sem stöðva hina frjálsu ákvörðun og hegðun.

Sumir sem skrifa blogg vekja sérstaka athygli hjá mér þannig að boltar sem þeir henda á loft grípa aðrir, til dæmis einhver annar pælari eins og ég.

Guðjón Hreinberg er sannur heimspekingur, til dæmis. Hann fer útfyrir meginstrauminn og vekur undrun.

Hann hefur spurt að því "Hvað er líf?" Er hægt að skilgreina líf?

Fyrst þarf að skilgreina andann. Hvað er hann, eða hvað er sálin?

 

"Önd gaf Óðinn,

óð gaf Hænir,

lá gaf Lóðurr

ok litu góða."

 

Þetta stendur í Völuspá.

 

Önd er þýtt sem lífsandi eða líf. Það þýðir í raun sál eða það sem tengt er guðunum eða einhverjum almáttugum guði.

Óður er vitsmunir, skynsemi, eðli, lífsandi, það sem greinir manninn frá dýrum.

Lá er bæði orð yfir sjó og blóð eða ætt, kynstofn, fjölskyldu.

 

Hænir og Lóðurr eru dularfullir guðir. Sumir telja að Lóðurr sé annað nafn á Loka en það er ósannað.

Líf líkamans er eitt og líf andans er annað. Svo virðist sem líf líkamans sé einhverskonar heild eða samansafnaður efna sem eru skipulögð til starfsemi. Líf andans er fólgið í innsæi og tengingu við aðrar lífverur og æðri mátt, guði eða einhvern almáttugan guð, eða samkvæmt eiginlega langflestum trúarbrögðum að minnsta kosti, og eitthvað mark verður að taka á þeim.

Ef við værum frjáls og eins og fólkið sem Sókrates ræddi á sínum tíma í Grikklandi til forna og ef við gætum tekið mark á fólki sem vill frelsa okkur undan Bill Gates og slíkum auðrónum þá værum við með frjálsan vilja, eða virkan frjálsan vilja, ekki andsetin, eins og ég tel að fjöldinn sé. Að vinstrimenn þurfi að taka það sem geðbilun eða móðgun að benda á slík samsæri sýnir mjög vel að mannkyninu er ekki viðbjargandi.

Eitt það merkilegasta sem dr. Helgi Pjeturss sýndi fram á í ritum sínum er að helstefnan getur haldið áfram næstum endalaust. Það þýðir að fólk getur orðið þjáðara og kvaldara ótrúlega lengi eins og á okkar jörð. Það er engin eða lítil von fyrir fólk sem er með fólk í valdamiklum stöðum haldið ofsóknaræði. Slíkt ofsóknaræði hjá valdhöfum brýzt ævinlega út í ofsóknum í garð þegnanna.

Einnig er það svo að þegar lög landsins eru orðin í andstöðu við lögmál Gamla testamentisins, til dæmis þegar bann við samkynhneigð er hunzað þá er komin upp gjá á milli vilja Guðs og vilja mannanna. Syndin er orðin kerfisbundin. Einnig ef líkamar manna eru notaðir sem vígvöllur fyrir gróðabrall, hvort sem það eru lýtalækningar, líkamsskraut eins og húðflúr eða bóluefni sem eru skaðleg eða óþörf, þá er musteri Guðs orðið að ræningjabæli, eins og haft er eftir Kristi. Þén en ekki stofa er slík stofnun, þén beygist eins og lén, hvorugkynsorð, eins og mörg vond orð.

Eyðileggingarstarfsemi femínisma felur meðal annars í sér að útrýma karlkynsorðum og gera þau hvorugkyns einsog mannkynið allt.

Ef fólkið tekur ekki völdin í eigin hendur og gerir uppreisn þá heldur það áfram að kveljast. Eiga yfirvöld að raska allsherjarreglu og leyfa þrýstihópum að hafa forgang, hvort sem þeir vilja engin landamæri eða eitthvað annað? Sjálfsblekkingar og dáleiðingar innsettar af valdhöfum vinstrisinnuðum skapa einnig óhamingju að lokum, þótt þær stefni að værðarmóki sem lengst.

Yfirvöld sem fremja glæpi og stunda hryðjuverk geta haft á sér blæ heilagleika og réttlætis, sérstaklega ef sama ástandið er ríkjandi um allan heim.

Slík yfirvöld geta kallað önnur yfirvöld fasísk, sem reyna að starfa í samræmi við aldagamlan boðskap trúarbragðanna, islam og kristninnar og fleiri trúarbragða.

Almenningur ætti ekki að láta blekkjast. Kosningar eru rétti staðurinn til að gera breytingar. Heimskulegt er að ætla að keyra bíla inní skrúðgöngur til að mótmæla eða eitthvað slíkt.

Það er skelfilegt þegar málefni þjóðfélagsins eru komin af samræðustiginu yfir á ofbeldisstigið. Það sýnir helstefnu verri en hún var áður.

Það er hætt við því að refsingar í garð þeirra sem hyggja á afbrot eða láta verða af þeim dugi ekki til í raun til að afstýra óhæfuverkum. Óhamingjan sem liggur til grundvallar er ástæðan.

Af hverju þarf íslenzk menning að fylgja nákvæmlega sama fordæmi og evrópska og bandaríska menningin?

Af hverju þurfum við alltaf að vera 20 - 30 árum á eftir? Af hverju getum við ekki verið sjálfstæð þjóð sem hafnar mistökum annarra landa og þjóða, eins og ýmsir stjórnmálamenn í örflokkum hafa kallað eftir? Til dæmis er Íslenzka þjóðfylkingin með slíka stefnu, Frelsisflokkurinn og Lýðræðishreyfing Guðmundar Franklíns, eða Flokkur fólksins og Miðflokkurinn.