Einelti í garð útskúfaðra og fólksfækkunarvandinn - sem er fólksfjölgunarvandi annarsstaðar.

Þessi fyrirsögn segir svo margt að hún er þess verð að leggja út af henni, eins og prestarnir segja í ræðustólunum. "Hefði viljað vera elskaður þegar ég þurfti mest á því að halda", segir íþróttamaðurinn Björgvin Páll Gústavsson í þessu viðtali. Ekki ætla ég hér að fjalla um íþróttir, en þær eru ágætar til síns brúks í hófi. Samt finnst mér annað mætti fá meiri athygli stundum, eins og tónlist, menning og listir, sérstaklega þegar öll dagskrá riðlast í sjónvarpinu útaf heimsmeistarakeppnum.

Þessi landsþekkti landsliðsmarkvörður í handbolta segir að hann hafi verið lagður í einelti í æsku og hafi það verið mjög erfitt fyrir hann. Þá fékk hann að heyra þær nöpru og nístandi dóma frá fullorðna fólkinu að aldrei yrði neitt úr honum.

Ég ætla nú að tala um ýmis fórnarlömb. Ég ætla að segja að þetta eigi við um margar konur og stelpur sem segja farir sínar ekki sléttar vegna samskipta við hitt kynið, - eða að minnsta kosti má gera ráð fyrir að sumar sögur þeirra séu sannar og frá hjartanu á meðan afgangurinn af þeim er að þessu til að fá athygli og peninga, og betri samfélagsstöðu, eða hrós frá vinkonum og vinum sem eru sama sinnis.

En fyrst og fremst vil ég benda á að þessi setning landsliðskappans fræga á við um slaufaða karlmenn sem eru lagðir í einelti af samfélaginu, og oftast fyrir eitthvað sem er hluti af menningunni, og var ekki talið rangt þegar þeir ólust upp.

Það er mikið myrkur í sálum mannanna á þessum tímum. Stríðið í Úkraínu er ekki eina dæmið um það, því miður. Sæðisfrumum karla hefur fækkað um 62% á heimsvísu segir í nýrri DV frétt. Niðurstöðurnar eru frá Ísrael, Danmörku, Bandaríkjunum, Brazilíu og Spáni. Þær eru samhljóma frá öllum þessum löndum.

Svipuð rannsókn frá 1973 til 2017 sýndi 51% fækkun. Þetta sýnir að helstefnan verður verri og verri, útrýming mannkynsins nálgast hraðar og hraðar. "Við ættum að vera hissa en um leið áhyggjufull", segir Hagai Levine, við hebreska háskólann í Jerúsalem, sem vitnað er í.

Athugasemdir eru allar jafn heimskulegar eins og venjulega eins og þetta sé hið bezta mál, eins og búast má við af vinstrimönnum, vélmennum, andsetlingum.

Ég hef kynnt mér þetta betur en þessir vinstrimenn sem vilja útrýma sér og öðrum. Þeir sem þekkja til mannfjöldafræðigreinarinnar vita að við erum að tala um kúrvur sem hægt er að reikna út.

Nokkur svæði á jörðinni eru ennþá á hinni rísandi kúrvu mannfjöldaþróunarinnar, en það er lýsing á heimsálfum eða löndum sem eru að koma úr fátækt yfir í velmegun. Þar fjölgar fólki og því meira sem álfurnar eða löndin eru fjölmennari. Þetta á við um Afríku og fáein önnur svæði, jafnvel Indland, en ekki Asíu nema að einhverju leyti. Evrópa er öll komin á útrýmingarkúrvuna, nema kannski örfáar undantekningar.

Bandaríkin glíma ekki við mikinn fólksfækkunarvanda, en sjá fram á að hann aukist þó í náinni framtíð. Þar verða breytingar eins og annarsstaðar, germönsku fólki fækkar mest yfirleitt, sérstaklega þar sem velmegun er mikil. Enn vilja þó margir flytjast til Bandaríkjanna svo vandamálið er ekki eins áberandi þar og víða í Evrópu.

Í heildina er eykst mannfjöldinn á jörðinni ennþá á okkar tímum á meðan fjölmennustu hóparnir eru að ná sömu lífskjörum og fólkið á vesturlöndum.

Ógnin sem þessir vísindamenn tala um felst í því að fyrr eða seinna fara allir á fækkunarkúrvuna ef svo fer fram sem horfir, og þá verður hún óstöðvandi, eða lóðrétt hrun, eða boglína niður að minnsta kosti.

Hvort sem fólk er kvenkyns eða karlkyns þekkja flestir óhamingju. Mér er það fyrirmunað að skilja hvernig femínismi og Metoo hefur aukið hamingju fólks eða bætt lífsgæðin eða fært fólk nær hvert öðru eða gert eitthvað annað jákvætt.

Sjálfsmorð ungra karlmanna eru mjög algeng. Óhamingja og einsemd er þvílíkur faraldur að þunglyndislyfjanotkun er í hæstu hæðum á Íslandi, sem áður taldist land hamingjusömustu þjóðar í heimi.

Hefði viljað vera elskaður þegar ég þurfti mest á því að halda