Alþingisfólk varið fyrir gagnrýni

Sumir eiga víst að komast upp með sín skemmdarverk en aðrir ekki. Jafnvel Trump sem lifir í geitungabúinu sjálfu finnur hvað athugavert er við ástandið á Gaza og vill flytja íbúana í burtu til að forða þeim frá fleiri árásum og mannfalli. Sú lausn ætti að henta bæði gyðingum og múslimum, en erfitt að fá slíkt samþykkt þegar aðilar eru fastir fyrir og vilja ekki breytast eða taka á móti svona uppástungum. Aldrei fleiri drepnir, en mótmæli sjaldan verið minni eða máttlausari. Hvað veldur því? Vill fólk leyfa þetta?

Mannréttindi, hafa þau misst kraft sinn og gildi, er flestum orðið sama?

Krot af þessu tagi mætti flokkast sem mótmæli. Það ætti því að vera réttlætanlegt, en sjálfur hef ég aldrei tekið þátt í slíku, krotaði jafnvel ekki á strætóskýli í æsku eins og sumir unglingar. Ég varð ekki mótþróafullur fyrr en á fullorðinsárunum, nema í litlum stíl, með því að hlusta á Megas, sem þótti guðlast á mínu heimili, af ömmu.

Eru það skemmdarverk að kenna alþingismennina við þeirra ógæfuverk?

En hvers vegna eru það ekki skemmdarverk að krota á fólk með húðflúrum? Er þá fólk ekki heilagt, bara byggingar, og þá bara sumar byggingar?

Krotaði „Gaza“ á Alþingishúsið

Frjálslyndið og skuggahliðarnar á því

Friðjón R. Friðjónsson borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins hefur lengi stillt sér upp sem einn "frjálslyndasti" sjálfstæðismaðurinn, eða kannski öllu heldur talsmaður wóksjónarmiðanna innan Sjálfstæðisflokksins.

Hann sendi frá sér yfirlýsingu í gær á samfélagsmiðlum sem hefur vakið athygli. Sem varaformaður SUS (Sambandi ungra Sjálfstæðismanna) tók hann þátt í ályktun þar um að hætta mismunun á grundvelli kynhneigðar og segist einna stoltastur af því framtaki.

Hann mætir háði og spotti í athugasemdum DV frekar en stuðningi, sem sýnir að vinstrimenn ÞURFA óvini og skapa þá, vilja hafa Sjallana fordómafulla til að hafa eitthvað að hnýta í og rífast út af.

"Allir eiga að vera jafnir fyrir lögum er grunnstef Sjálfstæðisstefnunnar og frjálshyggjunnar", skrifar hann. "Allt telur", skrifar hann einnig og viðurkennir að þetta lóð á vogarskálarnar hafi ekki ráðið mestu um breytingarnar á samfélaginu síðustu 20 ár.

Um 1995 skrifaði ég um lækkandi fæðingartíðni en ekkert hefur verið gefið af því út í bókaformi, allt er það í skúffum sem handrit eða á diskum. Síðan skrifaði ég aftur eitthvað um þetta 2004 og 2005 og á öðrum tímum, líka allt óútgefið hjá mér.

Þó komst ég að merkilegum niðurstöðum þegar ég var í þessum djúpu pælingum og þær niðurstöður gengu eiginlega í berhögg við þá tízku og lenzku sem þá var að ryðja sér til rúms, opnun, fordómaleysi og réttindi aukin minnihlutahópa.

Þessar niðurstöður eru réttar, þær standast ennþá, en eru ekki vinsælar vegna þess að þær ganga þvert gegn ýmsu sem fólk vill halda fram.

Ég var að rannsaka hegðun mannskepnunnar og hvers vegna flest börn fæðast í ríkjum sem vestrænt fólk lítur margt niður á og telur að þurfi að hjálpa,  þar sem fátækt ríkir, karlremba, hefðir, siðir en ekki "siðmenning" (úrkynjun) og kristin trú.

Þetta snýst um kynhegðun og kynhvöt en einnig um samfélagslegar reglur, félagslega hegðun og margt slíkt, mengun og fleira.

Kynhvöt karla og kvenna stjórnast af þveröfugum hlutum í grunninn, þannig voru mínar niðurstöður að hluta.

Karlmenn veiddu til matar í samfélögum fyrir tugum þúsunda ára en konur voru heima og sáu um heimili og börn, og þegar fólk lifði í hellum á ísöldunum var þetta þannig yfirleitt.

Það sem er kvenlegt vekur kynhvöt karla og það sem er karlmannlegt vekur kynhvöt kvenna. Nútíminn er ekkert til að miða við þar sem allt er í rugli. Við erum tegund sem er að fremja sjálfsmorð, ég er að tala um það þegar þetta fylgdi enn reglum sem virkuðu, gengu upp og hjálpuðu fólki að lifa af.

Undirgefni er hluti af því sem telst kvenlegt. Það þýðir að karlar berjist um konur, í krafti líkamlegs styrks og félagslega yfirburða. Þetta er bara eitthvað sem er sígilt.

Jafnréttið brýtur þetta niður.

Afleiðingarnar eru ruglingur á kynjahlutverkum, minnkandi kynhvöt, sjúkdómar, þunglyndi, og fleira.

Sigmund Freud hafði rétt fyrir sér með það að bæling kynhvatarinnar leiðir af sér sjúkdóma, bæði andlega og líkamlega.

Stærsti hluti "velmegunarsjúkdómanna" eru afleiðing af slíku.

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt:

Ójöfnuður er náttúrlegur og ýtir undir aflifun tegundarinnar (aflifun þýðir að lifa af, survivor þýðir aflifandi), að homo sapiens deyi ekki út heldur lifi af.

Jafnrétti gengur þvert á það sem náttúran vill.

Hún snýst um ójafnrétti, því allir eru misjafnir, og lífsbaráttan eins og Charles Darwin skrifaði er hreyfiafl.

Maðurinn hvorki á né má breyta þessu, nema að litlu leyti.

Mengunin er á fleiri sviðum en í lofthjúpnum.

Ég stöðva ekki sjálfsmorðsmenningu nútímans.

Það sem fer í taugarnar á mér er þegar látið er eins og maður sé fáviti sem sjái ekki í gegnum blekkingar og falsvísindi nútímans eða að maður geti ekki dregið sjálfstæðar ályktanir af því sem er augljóst, þegar eitthvað er skoðað.

Hvort sem það eru skólar eða fjölmiðlar eða háskólafólk nýútskrifað úr Frankfurtskólanum sem halda fram bulli og falsi, þá skiptir það ekki máli.

Friðjón hjólar í Bolla í 17

Sigmundur Davíð yrði bezti formaður Sjálfstæðisflokksins, Snorri Másson, Jón Gunnarsson eða Brynjar Níelsson

Eins og flestir vita ætlar Þórdís Kolbrún ekki að bjóða sig fram til formanns eins og hún tilkynnti á Fésbókarsíðu sinni. Það breytir ýmsu og opnar vonandi á leiðir þeirra sem kannski standa utan flokksins til að bjóða sig fram og sigra.

Það er eðlilegast að þegar hreinsun verður í svona flokki þá verði hún víðtæk, sem þýðir að allir ráðherrarnir sem voru áberandi í þeirri stjórn sem sprakk undir lok síðasta árs láti lítið fyrir sér fara eins og Þórdís Kolbrún ætlar að gera, annaðhvort eru það hennar eigin hyggindi og hógværð, eða að hún sér ekki annað fært vegna gagnrýni annarra flokksmanna í hennar garð.

Útlærðir stjórnmálafræðingar vita það að formennska í svona flokki snýst um almannatengsl og ímyndarstjórnmál að mjög miklu leyti, en einnig um hæfileika af ýmsu tagi, leiðtogahæfileika, samvinnuhæfileika og innsýn, framtíðarsýn og sveigjanleika, en einnig stefnufestu þegar á þarf að halda og ósveigjanleika þegar hann á við.

Allt þetta þýðir að hæfileikar einir og sér koma fólki ekki alla leið.

Sá sem verður formaður í Sjálfstæðisflokknum þarf annað hvort að vera nú þegar þekktur í þjóðfélaginu, eða vera með eiginleika Kristrúnar Frostadóttur, að geta unnið sig upp bæði innan flokks og utan, og fengið stuðning og traust sem flestra í þessu þjóðfélagi okkar.

Eftir standa þrjú sem nefnd voru í síðasta Silfri af Sigurði Kára, Áslaug Arna, Guðrún Hafsteinsdóttir og Guðlaugur Þór Þórðarson.

Það þarf hörku og snerpu til að vera formaður Sjálfstæðisflokksins. Bjarni Benediktsson hafði þessa eiginleika sem formaður, að geta verið harður í viðtölum en á sama tíma þokkalega réttlátur, og annars hefði hann aldrei enzt svona lengi í þessu valdamikla embætti.

Áslaug Arna, Guðrún og Guðlaugur finnst mér ekki trúverðug sem hörkutól í viðtölum og á sama tíma með þann haug af persónulegum sjarma að láta ekki flokkinn missa vinsældir í erfiðum málum sem aldrei verður hægt að sleppa undan alveg í framtíðinni frekar en áður.

Þegar maður sér fyrir sér formann Sjálfstæðisflokksins, þá þarf sérstaka hæfileika í það. Einhver sem þolir endalaust skítkast frá mörgum og er til í að leggja útí slíka baráttu og hefur tjáð sinni fjölskyldu og vinum hvað felist í að verða áberandi stjórnmálaleiðtogi.

Þá á ég við ef Sjálfstæðisflokkurinn yrði aftur 30-40% flokkur, sem hlýtur að vera markmiðið hjá fólki sem vill hag flokksins sem mestan.

Nú langar mig að rifja upp fortíðina. Persónulega er ég ekkert mikið hrifnari af Sjálfstæðisflokknum en öðrum flokkum, en ég ber samt fortíðartaugar til hans vegna míns uppeldis, ömmu og afa.

Húsið þeirra ömmu og afa að Digranesheiði 8 var rifið þegar Sjálfstæðisflokkurinn var við völd í Kópavogi, og er enn, og verkstæðið hans afa og þau einstöku tæki sem hann hafði smíðað og voru þar inni.

Mín skilgreining á því er sú að Sjálfstæðisflokkurinn í Kópavogi var fyrir löngu steindauður 2021 þegar húsið okkar var rifið, og í stað dyggða voru komnar ódyggðir eins og að hlaða undir sinn eigin rass og víla og díla með spilltum framkvæmdamönnum, auðvaldinu og kommúnistum gerspilltum til jafns, eða jafnaðarfasistum og ESB fíklum.

Ég er mjög sammála Gunnari Smára Egilssyni þegar hann tjáir sig um þetta í fjölmiðlum, því hann er ómyrkur í máli og þekkir þessa sögu, gáfumenni og leiðtogi góður.

Fyrir nokkrum áratugum voru kommúnistar á Íslandi allt annar þjóðflokkur en þeir urðu með tilkomu Steingríms Jóhanns, Katrínar og liðsins í VG. Vinstri grænir breyttust í wókflokk, og þau dagaði uppi eins og tröllin, töldu að ýkt kvenréttindi væru málið á meðan vinsældir wóksins voru á undanhaldi í raun.

Myndaflokkurinn um Vigdísi forseta vakti athygli og var sæmilega vinsæll fyrir skemmstu. Mér fannst takast sérlega vel að skapa andrúmsloft þessara áratuga sem ég man eftir sem krakki, þó vissulega ekki eins langt og fyrstu þættirnir lýsa, nema í gegnum sögur mér eldra fólks.

Albert Guðmundsson var sýndur í þáttunum sem einhverskonar tákngervingur Sjálfstæðisflokksis og fyrirgreiðslupólitíkurinnar, táknmynd gamalla tíma og haftastefnu, og feðraveldisins.

Það hafa verið skrifaðar hatursfullar bækur af vinstrimönnum til að útrýma svona fortíðarpólitík. Enn er barizt gegn henni.

Fyrirgreiðslupólitík finnst mér að eigi ekki að vera neikvætt hugtak eingöngu. Að greiða fyrir einhverjum er eiginlega samheiti yfir að greiða götu einhvers og það getur virkað í báðar áttir, að almenningur kjósi pólitíkusa og þeir á móti hjálpi þeim sem kjósa þá.

Þegar Íslendingar voru færri en þeir eru nú þá virkaði þetta þannig, gagnvirknin var mikil. Stjórnmálamenn þekktu marga af kjósendum sínum persónulega, og traustið þurfti að virka í báðar áttir.

Ég get tekið sem dæmi Jón Bjarnason sem stundum hefur skrifað blogggreinar hér, að afi minn taldi hann standa sig vel í Jóhönnustjórninni, og talaði hlýlega um hann þótt hann væri í Vinstri grænum. Afi sagði að hann væri Strandamaður, ég veit ekkert hvaðan hann hafði þær upplýsingar, en það taldi hann honum til tekna og hin gamla ættfræðikunnátta leyndi sér ekki og landsbyggðastuðningur.

Jón Bjarnason reyndi líka að standa gegn ESB umsókn á sínum tíma og það mat afi mikils.

Afi mat þannig fólk eftir persónulegum kostum þess en ekki bara eftir flokksskírteinum.

Jón Bjarnason skrifaði reyndar nýlega um annan þingmann sem var þingmaður Strandamanna á tímabili, Hermann Jónsson, og gerði það vel.

En þannig er að ég man nokkuð vel eftir forsetakosningunum 1980. Ég bjóst við að Albert Guðmundsson yrði kosinn forseti, en ég hélt með Guðlaugi Þorvaldssyni samt í óþökk ömmu að minnsta kosti, en það var af ýmsum talið að Albert væri sá hæfasti í embættið.

Hvöss voru rifrildin á milli ömmu og mömmu, mamma tók þátt í Kvennafrídeginum 1975 og var komin í uppreisn gegn ömmu og studdi Vigdísi, en það fannst eldri kynslóðinni algjör fásinna og ósvífni, ekkert annað.

Ég er barn sem ólst upp við stríð á milli kynslóða vegna deilna um svona mál, hlutverk konunnar inni á heimilinu eða utan þess. Þetta hefur því alla ævi skipt mig miklu máli og ég hef sveiflazt með og á móti femínisma og fleiri atriðum.

Kannski koma þessir tímar aldrei aftur, kirkjunnar og feðraveldisins. Fólk fór í kirkju og leiðin var bein, allar línur skýrar.

Ég man að eftir að Vigdís Finnbogadóttir var kosin forseti þá vildi ég fá útskýringar hjá mínu fólki hvernig eitthvað gat gerzt sem var talið útilokað af þeirra hálfu, en ég fékk aldrei útskýringar frá þeim. Afi hafði alltaf lítinn áhuga á pólitík og var fáorður maður yfirleitt. Amma hinsvegar hafði skoðun á öllu, en hún vildi ekki tala um þetta og þetta var eins og sorgaratburður, að Vigdís varð forseti en ekki Albert, þetta var fyrir henni eins og heimurinn væri farinn til fjandans og allt á öfugri leið. Hún sagði mér að fara inní herbergið mitt og að ég skildi þetta ekki ef hún vildi ekki tala um eitthvað.

Ég fékk þessvegna aldrei skýringar á þessu og skildi þetta ekki fyrr en talsvert síðar, en vandist þó við Vigdísi sem forseta.

En þegar Kristján Eldjárn fyrrverandi forseti dó árið 1982 þá klippti amma minningagreinina út um hann og setti inní bók þar sem hún myndi ekki skemmast, á milli blaðsíðna. Þetta hafði mikil áhrif á mig, eins og konar leiðtogadýrkun af hennar hálfu.

Ég held að hún hafi gert þetta til að sýna enn frekari andstöðu við Vigdísi sem forseta innan heimilisins. Að vísu held ég að hún hafi aldrei sagt neitt ljótt um Vigdísi forseta, að minnsta kosti þá man ég aldrei eftir því. En ég man að hún lyfti Kristjáni Eldjárn á stall eftir að Vigdís varð forseti og fór að tala um hvað hann gerði betur en Vigdís að hennar mati þegar Vigdís forseti var í fréttum, þannig að þetta var enn frekari andstaða ömmu gegn kvenréttindum í verki.

Amma Sigríður hafði þann sið að yfirgnæfa röddina í útvarpinu þegar hún var ósammála einhverju þar. Útvarp var mikið notað á mínu heimili og það var oft hljómandi.

En þetta eru útúrdúrar, sem gefa pistli mínum dýpt og ekkert annað, - en fara kannski of langt út fyrir efnið, en það er gaman að rifja upp liðna tíð.

Eins og kemur fram í fyrirsögn pistilsins þá er ég að koma með þá hugmynd að Sjálfstæðisflokkurinn og Miðflokkurinn sameinist.

Mér finnst sterkustu hægrimennirnir vera í Miðflokknum, en nefna mætti aðra sterka hægrimenn eins og Guðmund Franklín Jónsson, Arnar Þór Jónsson í Lýðræðisflokknum, til dæmis.

Mér finnst í forustusveit Sjálfstæðisflokknum á þingi ekki vera margir eftir sem þora að taka slaginn, heldur einhverskonar fylgjendur en ekki leiðtogar. Er forysta Sjálfstæðisflokksins búin að vinna í því kerfisbundið að hrekja úr þeirri forystu sem er mest áberandi mestu leiðtogana, bezta fólkið? Er flokkseigendafélagið ábyrgt fyrir þessu?

Allir sem ég nefni í fyrirsögn þessa pistils finnst mér vera skínandi áberandi leiðtogar sem "þora að taka slaginn", og koma með eitthvað óvinsælt frekar en að stunda lýðskrum og hræðast öll átök.

Það væri auðvitað hægt að nefna Jón Magnússon, Jón Steinar Gunnlaugsson og fjölmarga aðra, þannig að ýmsir hafa svona leiðtogahæfileika sem þarf sem ég nefni, sem styðja flokkinn en eru ekki samt orðaðir við embættið, og sem ekki eru taldir ætla að bjóða sig fram.

Ef til dæmis Áslaug Arna verður kosin næsti formaður þá þarf hún að æfa sig í því að verða mjög rökföst og sannfærandi, en málið er að þessir hæfileikar eru meðfæddir að hluta til, ekki er hægt að kenna allt til fullnustu, eins og þetta.

Ég ítreka hér enn í þessum pistli, að til að stækka Sjálfstæðisflokkinn aftur þarf að hugsa stórt og út fyrir ýmsar línur. Þannig og aðeins þannig sameinast Viðreisn aftur Sjálfstæðisflokkurinn, og Miðflokkurinn, ef það er þá mögulegt.

Ekki hræddur við að taka að mér ábyrgðarstörf

Orðalag og skynjun almennings

Í RÚV kom það fram nýlega að reiði almennings, sem leiddi til óeirða hafi byrjað vegna falsfrétta og lyga þess efnis að gerandinn væri innflytjandi eða flóttamaður.

Sannleikurinn er sá að morðinginn er afkomandi innflytjenda til Bretlands en er það ekki sjálfur, heldur kominn með brezkt ríkisfang. Það þýðir að sannleikskorn var í kjaftasögunni, falsfréttinni, lyginni. Sannleikskornið var nógu stórt til að hafa áhrif á þúsundir manna og kvenna og láta þau hefja mótmæli, eða óeirðir - það má líta á það á tvennan hátt. Margir sem mótmæltu vildu breyta pólitíkinni og voru ekki sátt við hana, og eru ekki enn.

Múgæsingin sprettur af hughrifum sem spretta út frá húðlit afbrotamannsins, sem er dökkur en ekki í anda flestra Breta, ljós. Kjaftasögur þess efnis fara af stað um að afbrotamaðurinn sé flóttamaður, og greinilegt er að reiðin er kraumandi í þjóðinni og undirliggjandi til að fjölmennar óeirðir geti hafizt, eins og gerðist í Bretlandi.

Af þessu má læra að fréttafólk getur ekki stöðvað reiði almennings með því að þegja um bakgrunn afbrotamanna, það kvisast út og verður að kjaftasögu sem verður 1000 sinnum sterkari en sannleikurinn, og meiri reiðivaldur!

Trump er jú kallaður rasisti af wókliðinu sem er líka til á Íslandi, en ef maður skoðar hans aðgerðir í þessu ljósi, að hátt hlutfall afbrotamanna kemur úr svona hópum, jafnvel úr annarri eða þriðju kynslóð fólks með framandi bakgrunn, þá er það skiljanlegt að hann vilji loka landamærunum og almenningur sé sammála honum.

Hversu mikið af pólitík síðustu áratuga er úrelt rugl?

Játaði allt á fyrsta degi

Hvernig ætti að vera hægt að bjarga bandarísku þjóðinni undan gamalli helstefnumenningu? Þetta er tízkubóla og annað ekki

Lúmskasta þjóðernishreinsunin er sú hættulegasta, sú sem fram fer á Vesturlöndum, gegn Vesturlandabúum, og femínistar og aðrir jafnaðarfasistar standa fyrir henni.

Þegar Óðinn bloggari hér gerði ísraelska fánann að sínu fangamarki brást Jónatan vinur minn ekki vel við, skil það. En ég móðgaðist ekki, ég á ágæta vini sem styðja Ísrael sama hvernig þeir haga sér.

Þó hafa alþjóðastofnanir dæmt Netanyahu og hans stjórn þannig að þetta séu glæpir gegn mannkyni, hvernig farið er með íbúana á Gazasvæðinu.

Í Heimildinni birtist grein eftir Hjálmtý Heiðdal, formanns Ísland-Palestína, 2o. febrúar 2023.

Þar skrifar formaður Ísland-Palestína þetta um Ísraelsmenn meðal annars:

"Bezalel Smotrich nýr fjármálaráðherra, sem er yfirlýstur fasisti lítur á Palestínumenn sem "moskítóflugur" og í stefnuskrá sinni, "Áætlun um lokalausn" útlistar hann hvernig eigi að hætta að eltast við moskítóflugur en frekar ræsa fram mýrina".

Hjálmtýr Heiðdal líkir gyðingum nútímans sem sagt sumum við nazistana sem ofsóttu forfeður þeirra og formæður í seinni heimsstyrjöldinni. Hann er alls ekki einn um þessa samlíkingu, það eru sterkar hreyfingar vinstrimanna sem boða þetta.

Þetta er Stokkhólmsheilkennið í sinni tærustu mynd væri hægt að segja.

Alþjóða sakamáladómstóllinn (ICC) hefur gefið út handtökuskipun á hendur Benjamín Netanyahu.

Baldur vinur minn styður Ísrael sama hvað sú þjóð gerir. Finnst mér raunar að hann og Óðinn ættu að kynna sér norræna goðafræði og taka upp slíka trú, frekar en aðhyllast framandi trúarbrögð. Að öðru leyti finnst mér það bara skemmtilegt þegar fólk notar mismunandi hataða eða elskaða fána til að skreyta sig með.

Það er vissulega svo að viðbjóður sá sem fylgir þjóðernishreinsunum eða stríðum er ólýsanlegur. RÚV er með stöðugan fréttaflutning í aðra áttina bæði frá því sem gerist í Úkraínu og á Gazasvæðinu.

En þjóðernishreinsun fer fram á Íslandi og á Norðurlöndunum. Hún kemur fram í lækkandi fæðingartíðni, í þeirri menningu að kynvilla verður tízkufyrirbæri eins og hinseginleikinn, konur telja að það ábyrgðarleysi að eignast ekki börn sé val þeirra sjálfra og skipti aðra ekki máli eða samfélagið í heild - sem er argasta firra.

Guðjón Hreiberg er frábær bloggari af ýmsum ástæðum, en einna dýrmætast finnst mér það þegar hann rekur áhrif Frankfurt skólans og þjóðfélagsverkfræðina á bak við femínisma, kratisma og fleiri svona fyrirbæri sem margir setja ekki spurningamerki fyrir framan.

Stríð eru viðbjóður. Ég er friðarsinni nema þegar stríð eru nauðsynleg. Ég tel að seinni heimsstyrjöldin hafi verið nauðsynleg, til að gefa sýnidæmi og þar komu fram atriði sem eru sönn.

Stríð eru almennt viðbjóður og þjóðernishreinsanir. Mörkin þarna á milli mást stundum út.

Oft er það þannig að þjóðir rétta úr kútnum eftir styrjaldir og þær koma jafnvel sterkari út úr þeim. Þannig væri hægt að tala um Þýzkaland og Japan, eða Bandaríkin og fleiri þjóðir eftir seinni heimsstyrjöldina.

Femínisminn stuðlar að grunntækari útrýmingu mannkynsins en nokkurt annað fyrirbæri þar á undan, nema kannski kjarnorkan og þessleg gereyðinarvopn.

Þegar þjóðir og kynþættir deyja út, hverfa úr þjóðahafinu, þá týnast við það gen og fjölbreytileikinn minnkar.

Margir af því sem nota slagorð eins og að þau elski fjölbreytileikann gera það ekki í raun.

Aríar eru í útrýmingarhættu á jörðinni. Flest sem gert er undir merkjum fjölbreytileika af ákveðinni tegund stuðlar að fækkun aría fyrst, og svo allra annarra í kjölfarið.

Þjóðernishreinsanir er hægt að stunda með margvíslegum aðferðum.

A) Grófa aðferðin, stríð, gasklefar, náttúruhamfarir, farsóttir. Jahve stendur þar á bakvið oft. Þetta er aðferð þjóðernisfasistanna og gömlu kommanna.

B) Milda og kærleiksríka aðferðin. Segja fólki að það sé betra að eignast ekki börn. Segja fólki að það sé samkynhneigt þótt það sé það ekki. Menga umhverfið þannig að frjósemi minnki og sjúkdómum fjölgi af öllum tegundum. Þetta er aðferð jafnaðarfasistanna og nýju kommúnistanna sem kenna sig við mannréttindi, húmanisma og fjölmenningu. Jahve stendur jafnvel enn meira á bakvið þetta.

Ef litið er á tölfræðina þá virkar aðferð B miklu betur til lengdar en aðferð A. Fólk á það til að ná sér eftir aðferð A. Aðferð B er villa sem grefur um sig í erfðamenginu og hegðunarfræði kynslóðanna. Ungt fólk missir áhuga á kynlífi og fer að hata hitt kynið, og kynslóðabilið eykst, óvildin á milli fólks á misjöfnum aldri.

Í sambandi við fréttina og Musk og hans nazistakveðju svonefndu, eða alvöru, þá held ég að mörgum hafi þótt það flott að daðra við nazisma í gegnum tíðina, en langoftast bara á yfirborðinu, haft svo ekki kjark eða þol til að halda þeim skoðunum út alla ævina, eða sem jafnvel tileinkuðu sér aldrei þær skoðanir eða lífssýn, nema aðeins á yfirborðinu.

Af hverju ætti það að takast á okkar tímum sem mistókst í Þýzkalandi 1933 og þar á eftir? Þjóðverjar voru miklu samstilltari og stórkostlegri en nokkur þjóð er í dag á okkar tímum.

Allt þetta daður Elons Musks við þessa fornu menningu nazismans er bara sýndarmennska, að því er mér virðist.

Jú, einhver alvara á bakvið, en ég hef fyrir löngu gefizt upp á þeirri baráttu. Of mikið er búið að eyðileggja.

En það verður aldrei þreytt að minna á það, að það er órafjarlægð á milli þess að skreyta sig með svona fjöðrum og að láta svona hugmyndafræði gegnsýra sál sína og stjórna henni.

Segir gagnrýnendur þurfa betri brellur

Er Samfylkingin lengra til hægri en Sjálfstæðisflokkurinn? Ráðherrann spýtir í lófana og boðar framkvæmdir.

Það hefur verið áhugavert að fylgjast með Eyjólfi Ármannssyni, Jóhanni Páli Jóhannssyni og Þorgerði Katrínu að undanförnu, nýjum ráðherrum.

Jóhann Páll boðar framkvæmdir, og athafnir, og samkvæmt því er Samfylkingin orðin lengra til hægri en Sjálfstæðisflokkurinn, sem lét Vinstri græna hýða sig til kyrrstöðu, að því er virðist í mörg herrans ár.

Eyjólfur Ármannsson minnir á róbóta sem lætur Þorgerði Katrínu stjórna sér og gleypir ofaní sig sín fyrri orð.

Þorgerður Katrín ræður öllu að því er virðist, einræðiskvendið og lítið fer fyrir forsætisráðherra landsins, Kristrúnu.

Það er eitt að fara eftir stjórnarsáttmála - sem að vísu er rýr í roðinu - og svo annað að missa sínar skoðanir og pólitískan lit fyrir þakklæti að komast í stjórn - og peningagræðgi.

Ég sakna ekki wók-áherðzlna Vinstri grænna, en ég sakna umhverfisverndaráherðzlna þeirra. Þó vantar orku á landinu - mestmegnis vegna innstreymis útlendinga til landsins á meðan fæðingum fækkar og innfæddum Íslendingum - þannig að það er verið að byggja og svara orkuþörf af slíkum ástæðum.

Er Sjálfstæðisflokkurinn mesti kommúnistaflokkur landsins? Sigurður Kári í Silfrinu studdi Áslaugu Örnu í Silfrinu í gær til formanns og hans nýjungar felast í þeirri "nýjung" að láta konu stjórna flokknum! Sigurður Kári er einn af þeim sem hafa mótað (öfug)stefnu Sjálfstæðisflokksins undanfarin ár, með Bjarna Benediktssyni og fleirum. Sannleiksgildi þeirra orða sjást í minnkandi fylgi flokksins. Nægir það.

Harðir vinstrimenn sem gera athugasemdir við DV fréttir hafa tjáð sig um það ár eftir ár að þeir óski þess að Bjarni Benediktsson og hans klíka, Davosdúkkulísur og fleiri, verði sem lengst við völd, því þá þurrkist flokkurinn út eins og Vinstri grænir, alræmdur flokkur fyrir svik sín við vinstrimenn, að þeirra áliti. Það er ákveðið sannleiksgildi í þessu, miðað við núverandi fylgi Sjálfstæðisflokksins og hvað þessi stefna Bjarna og dúkkulísanna hefur skilað flokknum, bæði í áherzlum og fylgishruni.

Eins og kom fram í Silfrinu í gær þá er þessi nýja þriggja flokka ríkisstjórn að mörgu leyti eftirmynd hinnar stjórnarinnar sem fór frá. Viðreisn er eftirmynd Sjálfstæðisflokksins. Samfylkingin er eftirmynd Framsóknarflokksins. Flokkur fólksins er eftirmynd Vinstri grænna. Áherzlur eru aðrar, en meginlínur valdahlutfalla og hlutverkaskipti svipuð. Viðreisn er hið kapítalíska ofurvald sem drífur áfram ríkisstjórnina og beygir undir sig Flokk fólksins og Samfylkinguna. ESB áherzlurnar bætast svona ofaná sem krydd sem fer misvel í fólk.

Það gæti svo farið að undir forystu Þórdísar, Guðrúnar, Áslaugar eða Guðlaugs verði Sjálfstæðisflokkurinn með fylgi í kringum 10% og áherzlurnar verði kvenréttindi og örlítið frelsi í bland. Þá verður það endanlega innsiglað að Samfylkingin og Sjálfstæðisflokkurinn ættu að sameinast, því enginn munur verður á flokkununum sem skiptir máli.

Mér fannst ræðan hans Sigurðar Kára í Silfrinu afleit þess efnis að ekki ætti að sækja formannsefni út fyrir raðir þessara fjögurra sem oftast eru nefnd.

Er flokkseigandafélagið í Sjálfstæðisflokknum svo sterkt og sjálfhverft að það geti ekki lært af sigurgöngu Kristrúnar Frostadóttur í Samfylkingunni, sem var fengin "utan af götunni", eins og einn bloggarinn orðaði það?

Sigurður Kári í Silfrinu talaði um nýjungar og endurnýjun í forystunni, en boðaði á sama tíma að þessir fjórmenningar ættu einir séns. Þar fór ekki saman "hljóð og mynd", eins og sumir myndu orða það.

Boðar frumvörp um virkjanir

Áfengisdrykkja tengist sjálfstæði einstaklinganna, manndómsvígslur og taumleysi. Merkilegar þversagnir finnast í gömlum goðsögnum sem segja tímalausan sannleika

Goðsögur geyma sannleika sem er tímalaus. Það kemur kannski mörgum á óvart, en sjálfstæði landa, þjóða og einstaklinga var til forna tengt við það að missa sjálfstæðið um stundarsakir með fylleríi.

Gyðjan Medb er mjög gott dæmi um það. Hún er hluti af írskri og celtneskri goðafræði. Ég tek það fram að ég nota c-ið viljandi, ég vil hægt og rólega finna ástæðu til að nota fleiri aukastafi sem eru uppáhaldsstafir hjá mér en zetuna eina, sem af einfeldni var reynt að losna við hér um árið, en hún kemur kannski aftur ef nógu margir læra að nota hana og vilja nota hana.

Mér finnst engin ástæða til að við Íslendingar notum ekki c-ið í þeim alþjóðlegu orðum sem það finnst í, að minnsta kosti, en reglur um c-notkun, w-notkun eða q-notkun hér á Íslandi eru ekki enn komnar fram fyrir nútímafólk sem vill bæta íslenzkuna svona, þær voru einnig á reiki til forna, þannig að þetta er aðeins áhugamál, að feta sig áfram í þessu.

Hver var og er gyðjan Medb? spyr þá fólk.

Ég byrja alltaf á því að skilja orðin sem ég nota, fer í fyllstu orðsifjafræði sem finnanleg er.

Maev eða Medbva er dregið af medu á fornindóevrópsku, sama orð og mjöður á íslenzku, en það var orðið yfir bjór eða léttvín til forna. Mjöðurinn var mikið drukkinn og bruggaður og ábyggilega til í mörgum tilfellum, misáfengur.

Orðið Medbha þýðir "sú sem hellir mann fullan", "sú sem veldur ölvun", eða eitthvað slíkt, eða "Mjaðarveitandinn".

Í nýrri bók eftir fræðakonuna Ingunni Ásdísardóttir fjallar hún mjög mikið um þann gamla sið sem fylgdi drottningum og krýningum kónga, að þar var jötunmey eða önnur kona af valdaætt sem gaf ungum manni áfengan drykk, og innsiglaði það krýninguna, valdatökuna. Þetta tengist allt því sem ég er að fjalla um.

Femínistar eins og Viðreisnarfólkið sem er komið til valda ætti að veita þessu athygli sem ég er að skrifa.

Í ævafornum goðsögnum og svo konungasögum í Evrópu þá kemur þetta stef fram ítrekað, að við vígslu konungs er það hofgyðja eða norn eða álíka valdakona sem gefur honum að drekka.

Mér dettur nú í hug þessi hefð Íslendinga og annarra þjóða að fara niður í bæ og drekka sig fullann, og svo það að kynlíf og áfengi fara oft saman, eða önnur víma, og það er svo sem ekkert nýtt.

En hugmyndin um sjálfstæði er svolítið merkileg samkvæmt þessu. Eitthvað kann þetta að tengjast hugmyndum um afmeyjun og afsveinun með drykkju og svalli, eða einhverskonar manndómsvígslum og kvendómsvígslum til forna sem tengjast valdatökum. Þá var algengt að litið væri á að börn yrðu fullorðin um fermingu, 12-14 ára, eins og María mey á að hafa verið á þeim aldrei þegar hún bar Jesúm Krist í heiminn.

Sjálfstæði lands og þjóðar er þá tengt því að fram komi sterkur kóngur - einræðisherra - það sem ekki finnst lengur í Sjálfstæðisflokknum, sem hefur verið blessaður af konu sem tengist helgihaldi. Sú kona getur ekki verið núverandi biskup, eða hvað, því kirkjan er komin út af sporinu.

Medh er stríðsgyðja líka og því má ekki gleyma.

Þannig að Rússland og Úkraína, þetta eru stef sem alltaf vakna aftur, um styrk og sjálfstæði með stríðum.

Það fylgir sögunni að kóngurinn sem hefur tekið Medb sem sína fyrstu konu og eignazt með henni afkvæmi fer útí stríð í kjölfarið og stækkar landið, með sigrum í orrustum. Þetta er hefð, það sem er viðbúið, þetta er kappamýta sem eiginlega er ódauðleg um alla jörðina.

En það sem ég vildi vekja athygli á hér í þessum pistli, það er þetta tvíeggjaða eðli sjálfstæðisins, að það fæst eiginlega með því að missa stjórn á sér í ölæði og með kynlífi, samkvæmt þessari ævafornu goðsögn, sem auðvitað er föst í kynslóðaminni okkar allra, því þetta eru líka reglur skemmtanalífsins í Reykjavík og annarsstaðar.

Þannig að þetta á bæði við um konur og karla, stráka og stelpur, því í goðsögnunum eru bæði dæmi um sjálfstæðar konur og karla, einstaklinga sem taka frumkvæðið og verða hetjur í kjölfarið.

Þetta er því nokkuð sem kalla mætti minni, goðsögulegt minni, eða endurtekið stef til að læra af og sem kennir fólki.

Samkvæmt svona goðsögnum þá hvílir bölvun á því landi sem er stjórnlaust, eins og kannski Ísland er núna. Það þýðir með öðrum orðum að þegar ekki er sterkur, karlkyns stjórnandi, þá er deyfð yfir landinu og stjórnleysi á ferðinni, erlend öfl fá tækifæri til að ræna auðlindum og fólki.

Til eru dauðagyðjur og nokkurskonar valkyrjur eða heldrífur í celtneskri goðafræði, sem tengjast sem þríeinar gyðjur.

Þrenningin er þannig heiðið fyrirbæri og hugtak miklu frekar en kristilegt. Kristnin fær slíkt úr heiðnum trúarbrögðum, pottþétt.

Það er of langt að fara útí þetta meira, en femínisminn var vissulega öflugur í heiðninni til forna.

Vil nefna að lokum Badbh, sem er stríðsgyðja celtnesk. Hún birtist í hrafnslíki á vígvöllunum, eins og sumir telja valkyrjurnar vera, og tengist því "valkyrjustjórninni" okkar.

Heldísin Badbh ber nafn sem dregið er af norræna orðinu böð, sem þýðir orrusta, bodwa á fornkeltnesku.

Bhedh á frumindóevrópsku kemur einnig inní þetta, að stinga, grafa. Bádhate á sanskrít er að kúga, og bádas á lítháísku er hungursneyð.

Þjóðirnar svelta eftir stríðin, og til að fara útí stríð þarf kúgandi yfirvöld, þannig að þetta er mjög skiljanlega tengt á þennan hátt.

Þeir flokkar sem nú eru í ríkisstjórn verða að hjálpa landbúnaðinum eins og Framsókn hefur gert

Hér er enn eitt dæmið um hnignun á þessu landi, það sem má betur fara. Hveitiframleiðsla hættir, vegna skorts á stuðningi og EES reglugerða sem gera umhverfið erfiðara.

Þetta er svipað og með greiðslukortin sem ættu að vera íslenzk og studd með íslenzkri tækni gervihnatta, en ekki rándýr í gegnum erlend fyrirtæki.

Allt hveiti er nú innflutt

Í þessari frétt endurspeglast elítuviðhorf wóksins og svo frjálslyndi almennings - nema það er rangnefnt í fréttinni að stjörnurnar í Hollywood séu frjálslyndar

Ekki kemur fram hver skrifaði þessa frétt - það skiptir ekki öllu máli - hún gæti verið þýdd úr erlendri frétt.

En fólk sem undrar sig á því að úrslit kosninga skuli ekki verða eins og fræga fólkið vill ætti að lesa þessa frétt af gaumgæfni - en það gæti hjálpað að lesa mínar skýringar fyrst.

"Í hinum frjálslynda listaheimi í Hollywood", (eiga Repúblikanar almennt ekki mikinn stuðning)", kemur hér fram.

Bíðum nú við... er þetta þýtt eða skrifað af íslenzkum fréttamanni (fréttakonu)?

Hvað er það sem er frjálslynt við Hollywood?

Stuðningur við woke? Stuðningur við femínisma? Stuðningur við að miðaldra og bleiknefjaðir slökkviliðsmenn séu reknir til að ráða konur, samkynhneigða, svarta, mexíkóska og aðra sem vinstraliðinu geðjast betur að?

Hvað er frjálslynt við Hollywood?

Að segja að kynin séu óendanlega mörg? Að segja að það séu mannréttindabrot að halda öðru fram og trúa því?

Stuðningur við fóstureyðingar fram að fæðingu?

Að trúa því að allt veðurfar sé manngert og gera samt ekki nóg í að breyta því? Er það frjálslyndi?

Að vilja banna Tic Toc? (Sem Trump vill ekki). Er það frjálslyndi?

Að vilja banna karlmönnum að fá sitt fram innan eðlilegra marka, er það frjálslyndi?

Að segja að venjuleg djammmenning sé nauðgunarmenning. Er það frjálslyndi demókrata?

Að skipa karlmönnum að vera heimavinnandi og helzt samkynhneigðir. Að ýta undir að konur verði tónlistarkonur, rithöfundar, en hafna körlum með sömu hæfileika. Er það frjálslyndi?

Merkilegt að skoða þetta í sögulegu samhengi. Þá vildu demókratar viðhalda þrælahaldi, ekki repúblikanar. Á tíma Lincolns var það algengt. Þá var frjálslyndið ákveðin tegund af hægrimennsku.

En hugtökin eru eins og hvert annað merki sem missir gildi sitt og merkingu. Þau eru notuð sum þar til þau verða ónýt og búin að saurga þau af neikvæðum merkingum.

Vinstrisinnaðir blaðamenn elska að þylja upp atvikið sem varð 2006, þegar Mel Gibson var tekinn fullur og hann úthúðaði gyðingum. Það er alveg fáránlegt að það sé bannað að úthúða einum hópi frekar en öðrum. "Athugið hverjum er bannað að úthúða, þar finnið þið spillta valdið", eða eitthvað af þessu tagi er fræg setning.

Ég hef fundið fyrir þessum þrýstingi, að þykjast annað en maður er.

Þegar Björn Jörundur í Nýdanskri var með þátt á Skjá einum árið 2001 þá fékk hann mig í þátt til sín og stutt viðtal. Hann reyndi að láta mig segja eitthvað krassandi, en það var allt kurteislegt sem ég sagði. Síðan spilaði ég bara saklaust og barnalegt lag:"Björgunarlag", sem ég samdi 15 ára, á 16. ári, um umhverfisvernd.

Eitt það skemmtilegasta sem ég hef gert sem tónlistarmaður er að koma í þátt af Harmageddon hjá Frosta og Mána, það hefur annað hvort verið árið 2010 eða 2011, og kannski gerðist það oftar, en það var á þessum árum, og eitthvað örlítið síðar.

Ég man nú ekki nákvæmlega hvað ég sagði, en ég spilaði lagið "Adolf Hitler" þar, og þeim líkaði það vel og líka hlustendum. Samt þóttist ég vera femínisti í þeim þætti, sem er aðeins örlítið brot af sannleikanum um mig og mínar skoðanir.

Stjörnurnar í Hollywood lifa í ævintýraheimi, í fílabeinsturni.

Það er ósiður og hann byggist á hroka.

Það byggist á hroka að þykjast betri en aðrir, meiri húmanisti, eitthvað slíkt.

Hroki byggist auk þess oft, eða stundum á minnimáttarkennd.

Maður á að hafa kjark til að vera hreinskilinn og raunsær og segja sannleikann, hagvöxtur virkar ekki allsstaðar eða endalaust, og húmanismi virkar ekki í reynd.

Þjáningar og hörmungar munu alltaf fylgja lífinu og náttúrunni á þessum hnetti - eða þar til komnar eru lausnir sem duga til frambúðar - en það er ekki núna.

Ef maður er frægur og í fjölmiðlum, þá er það virðingarvert að þora að tala gegn wók, að vera rasisti, kvenhatari og slíkt, en maður þarf þó að geta rökstutt það.

Ef maður er stjarna í Hollywood þá er það virðingarvert að fara að minnsta kosti eitthvað út fyrir rammann, þora að ræða samsæriskenningar og taka undir þær.

Ríkar og spilltar fjölskyldur eiga fjölmiðlana í mörgum tilfellum. Þaðan kemur krafan um að mega ekki tjá sig á ákveðinn hátt. Það er óviðunandi og andlýðræðislegt.

Trump skipar Hollywood-sendinefnd

Stefnuleysi

Mögulega næsti formaður Sjálfstæðisflokksins, Þórdís Kolbrún var í viðtali í gær á Stöð 2 hjá Heimi Má. Ekkert nýtt kom fram í þessu viðtali. Hún svamlaði í gömlum frösum og var hvorki viss um að hún hefði áhuga á að verða næsti formaður eða að flokkurinn yrði aftur eins stór og hann var. Var á henni að skilja að flokkurinn og Bjarni hefðu nú þegar gagnazt henni við að ná þeim femínísku markmiðum sem hún lærði ung - og þessum smáa slatta af gildum flokksins sem hún hefur tileinkað sér.

Dökkhærður og laglegur - hún er það - en þegar hún lýsti framtíðarsýn sinni fyrir flokkinn var það moðvolgt og ósannfærandi - áframhaldandi stuðningur við NATÓ og Bandaríkjaher hér á þessu landi, að drepa Úkraínumenn og Rússa með Úkraínustuðningi, og síðan þetta hefðbundna að Sjálfstæðisflokkurinn eigi að vera við völd og að minnka ríkisbáknið. Nema sumt af þessu gengur eftir en annað síður. Nató er samtaka í að framlengja stríðið á milli Úkraínu og Rússa, en Trump er síður umhugað um það.

Þórdís Kolbrún er ekki af þessum kynslóðum sem skildu hvers vegna flokkur eins og Sjálfstæðisflokkurinn var nauðsynlegur, þegar við vorum að losna undan Dönum og þeirri áratuga niðurlægingu. Fyrir suma er Sjálfstæðisflokkurinn hræ sem hægt er að nærast á, til að ná fram þjóðfélagsbreytingum kvenréttindanna ýktustu og alþjóðavæðingarinnar.

Auðvitað eru þau svipuð, bæði Guðlaugur og Áslaug - með örlítið meira af skynbragði fyrir fortíðinni kannski, um það má deila, en varla meira en svo.

Mér virðist sem Viðreisn hafi tekið við hlutverki Sjálfstæðisflokksins vegna þess að þar er engin forysta, eða forystan ónýt og hugsjónir dauðar.

Nýtt forystuleysi eða sama gamla forystuleysið í Sjálfstæðisflokknum?

Er ekki miklu skemmtilegra að tala um Viðreisn en Sjálfstæðisflokkinn?

Mér finnst bara mjög áhugavert að sjá og fylgjast með því hvernig ráðherrar og ráðherfur Viðreisnar standa sig. Það hvort þjóðin fer inní ESB 2027 er svo enn ein spurningin sem er áhugaverð.

Viðreisnarfólkið hefur staðið í skugga sjálfstæðismanna. Nú breytist það.

Það er hægt að segja að Viðreisn sé hinn nýi Sjálfstæðisflokkur, eða það brot út Sjálfstæðisflokknum sem situr í ríkisstjórn - þannig að hvort sem Sjálfstæðisflokkurinn er sjálfur hluti af ríkisstjórn eða brotin úr honum virðast örlög þjóðarinnar alltaf vera þau að hann komi að stjórn landsins á einn eða annan hátt.

Ný forysta í uppsiglingu: Hver tekur við taumunum?