DV frétt sem læra má af, "Athyglisverðar tölur".

Kristján á DV skrifar um að fleiri deyi óbólusettir í Trumpfylkjum en bólusettir í Bidenfylkjum Bandaríkjanna. Ef það er rétt styður það kenninguna um að kófið hafi verið sett af stað til að drepa niður þjóðernisvakningu í heiminum meðal trumpista og fleiri hópa útum allt, eða til að láta Biden sigra og slíka leiðtoga í öðrum löndum.

 

En athugasemdirnar undir sýna ekki mannkærleika:

 

"Gott mál að Trumpistum fækki umfram aðra."(Fréttastofa fáránleikans).

 

"Það hækkar þá greindarvísitalan í Trumfylkjunum." (Þorsteinn Jóhannsson).

 

Það sem þarf að athuga í þessu er siðfræði "góða fólksins". Það titlar sig sjálft gott fólk en lætur svona útúr sér - þetta er vissulega sama fólkið og talar gegn rasistum, því það telur þá tengjast Trumpistum.

 

Annað sem þarf að athuga hér er að svona hugarfar leiðir til óhæfuverka. Fólk sem er svona þenkjandi er alveg trúanlegt til að búa til veiru og dreifa henni til að ná pólitískum markmiðum. Þetta er sama hugarfar og Þjóðverjar höfðu sem töldu það "gott mál" að fara svona með hópana sem þeir reyndu að útrýma.

 

Ef við værum í skáldsögu eftir Agöthu Christie væri hér fundinn grunsamlegur, hugsanlegur sökudólgur að farsóttinni. Fólkið sem elskar alþjóðavæðinguna og kallar sig gott, eða nokkrir úr þeirra hópi.

 

Mér finnst það alveg með ólíkindum að Evrópa sé enn á ný þungamiðja faraldursins. Þar hefur fólk verið bólusett langmest og ætti því að vera laust við faraldurinn að langmestu leyti.

 

Enn er rétt að minna á þær niðurstöður vísindamanna að þessi veira er talin ráðast sérlega mikið á gen Neanderdalsmanna, sem eru helzt í germönsku fólki, í Evrópu.

 

Mikið er verið að líkja Hitler við það sem er að gerast núna, en þessir hópar sem fara verst útúr farsóttinni eru ekki hóparnir sem hann vildi ráðast á heldur vernda og passa uppá, þannig að andstæðingar hans eru frekar sökudólgar.

 

Hvað sem síðar verður.

 

Er nú eitthvað farið að snúast við að fjölmenningarpostular séu "góðir"?

Að þjálfa sig til að verða vinstrimaður og jafnaðarmaður

Mér finnst sem ég ætti að geta þjálfað mig í því að verða vinstrisinnaðri en ég er. Ég gæti alveg orðið ágætur vinstrimaður og jafnaðarmaður. Það er bara eitt atriði sem ég stranda á, það er þjóðrækni mín og þjóðerniskennd. Svo er það afstaðan til kvenréttinda og femínisma, mannúðar og mannréttinda.

 

Ég er sammála um loftslagsvána, og er þannig ekki sammála mörgum hér á blogginu með það.

 

Í laginu "Engar umbúðir" eftir mig frá 1984 eru þessar línur:

 

"Já ætíð dýrka gyðju þessa eina

þá aldrei mun þig kvelja nokkur él".

 

Þessi gyðja er Jörðin, móðir Þórs. Hún hefur mörg heiti í heiðnum trúarbrögðum.

 

Ef mér tekst að sannfæra mig um þessa mæðradýrkun aftur get ég trúað öllu sem vinstrimenn og jafnaðarmenn segja eins og nýju neti.

 

Fyrir mér vakir að ég vil ná vinsældum sem tónlistarmaður. Ég vil verða eins og Bubbi Morthens, og það tekst mér ekki nema ég verði vinstrisinnaður almennilega.

 

Að selja sál sína Djöflinum er kannski allt í lagi fyrst næstum allir gera það. Auk þess hefur maður engar sannanir fyrir þessu sem manni var kennt í æsku. Það eru bara orð og fullyrðingar sem standast kannski ekki, og eru kannski ekki sannleikur.

 

Maður á ekki að nota rökhyggjuna þegar maður ræðir samfélagsmál eins og femínisma. Maður á að hlýða og trúa í blindni. Annars verður maður útskúfaður. Allir hafa eitthvað á samvizkunni og geta bætt hegðun sína, og það er annað í þessu.

 

Mér er sama um hvaða keisarar eru naktir og hverjir ekki eða hvað er rétt og satt eða rangt eða ekki. Það sem máli skiptir er að þroskast félagslega, og að samlagast fjöldanum, vera ekki alltaf einfari.

 

Nú þegar maður veit að maður verður að selja sál sína Djöflinum fer maður kannski eitthvað að gera í því í alvöru. Maður hefur allt að vinna og engu að tapa, því heimurinn er tapaður fyrir löngu, það er ljóst.

 

Það er enginn sem getur sannfært þig nema þú sjálfur. Hafir þú hvorki sjálfsbjargarviðleitni né dómgreind verður þér hvorki bjargað né hjálpað. Þú getur hlustað og upplifað, en þitt er að taka afstöðu, ákvörðun.

 

Mín afsökun er að ég var aldrei lengi í leikskóla. Mér leiddist þegar ég var settur í leikskóla 5 ára svo amma tók mig úr honum aftur. En getur maður þroskast félagslega svona löngu seinna? Maður getur reynt, að minnsta kosti.

 

Það er varla neitt nýtt sem ég læri meðal frjálshyggjumanna. Það er þó ánægjulegt að eiga slík samskipti á jafningjagrundvelli þegar maður þekkir um hvað málið snýst og lærði það ungur.

 

Ég dáist að því hvernig jafnaðarmenn stjórna heiminum, og hvernig kommúnistum tókst að snúa öllu sér í vil, eftir fall kommúnismans um 1990.

 

Niðurstaðan er sú að ég held áfram að vinna í mínum fordómum og göllum. Mér finnst rétt að reyna að sýna auðmýkt og finna sína eigin galla.

 

Samt er ég á því að það hafi gildi að fá útrás og tjá sig um allt mögulegt sem er kannski bull og samsæriskenningar. Það er liður í þróun hjá manni, vonandi.

 

Nei, það kemur aldrei nein kreppa aftur og stjórnvöldin gera aldrei nein mistök, neinsstaðar. Það er synd að gagnrýna, nema sjálfan sig.

Mannlegur máttur máttlaus gagnvart vandamálum og rangar áherzlur

Nýjasta umhverfisráðstefnan veldur vonbrigðum kom í kvöldfréttum. Hversu margar svona ráðstefnur hafa skilað verri árangri en til var stefnt undanfarna áratugi? Allar? Reykspúandi flugvélar og sjálfumglaðir ráðherrar, gaman fyrir elítuna?

 

Einnig kom í fréttum og var fyrsta frétt sumsstaðar að ofbeldi hefur harðnað í Reykjavík nákvæmlega á sama tíma og lögreglan ásamt femínískum félögum margvíslegum leggja megináherzlu á að útrýma ofbeldi í öllum þess myndum!!! Hvar er Spaugstofan núna? Hvar eru Geir og Grani?

 

Annað markvert í fréttum þessu tengt, leiðtogar kvennaráðstefnunnar krefjast þess að yfirvöldin útrými því ofbeldi sem hefur aukizt, að sögn vegna Covid-19 undanfarin ár, bæði hérlendis, en ekki sízt í öðrum löndum, enda er þetta alþjóðlegt vandamál.

 

Er hægt að taka þetta sama og fá niðurstöður og ályktanir af þessu?

 

Hvað minnir þetta okkur á?

 

Jú, kommúnistar í Sovétríkjunum trúðu á reglur og almætti mannlegra lagasetninga, trúðu því að með því að skipa fólki að vera svona eða öðruvísi kæmist allt í lag. Sú tilraun bjó til helvíti á jörð.

 

Maðurinn hefur ekkert lært, hvað þá konan.

 

En þetta er allt tengt og hluti af sömu klikkuninni, sem hægt er að kalla fasisma eða ofurtrú á regluverk.

 

Mín lausn er einföld. Mannkynið þarf að stíga nokkur skref til baka, hafna tækninni og þeirri framþróun sem hefur orðið undanfarin 30 ár eða svo, fara aftur til náttúrunnar.

 

Í stað þess að "hjálpa" íbúum Afríku (með trúboði og hámenningarsiðatrúboði) áttum við að læra af þeim og lifa í sátt við náttúruna eins og þeir gerðu, og aðrir sem voru óspilltir af "siðmenningunni", og eins og við Vesturlandabúar gerðum einnig áður.

 

Þetta er ekki flókið, en kannski skilur Gréta Thunberg þetta, og á hana er hlustað, hún er talin marktæk. Það þarf meira en lítið til að bjarga jörðinni og mannkyninu. Það þarf einhverjar svona stórar lausnir.

"Rétt eins og sáir" eftir Megas frá 1972, útgefið 2001, ítarleg túlkun.

Þetta snjalla ljóð eftir Megas kom út á hljómplötunni "Far... þinn veg" frá 2001, en var í raun samið 1972, rétt um það leyti sem fyrsta platan hans kom út, samnefnd listamannsnafni hans, Megas. Um það leyti samdi hann gríðarlega mikið af gæðaefni sem átti eftir að koma út á fjölmörgum hljómplötum árin á eftir, og lagði grunninn að ferli sínum að stórum hluta.

 

Það má segja að þetta sé næstum því eina ljóðið eftir Megas sem hefur kristilegan trúarboðskap að hluta til, en þó heiðinn um leið, því hans snilld felst í tvíræðninni, eins og svo mörgu öðru. Trúarvissan í kvæðinu er þrungin háði og því er þetta ennþá erfiðara að túlka þess vegna. Ég mun þó reyna að gera ýmsum flötum á verkinu skil.

 

Ég hef aldrei spurt hann um tilurð verksins, en ég er nokkurn veginn viss um að það sé samið vegna áhrifa frá Passíusálmum Hallgríms Péturssonar, en hann var að semja lögin við þá alla um þetta leyti einnig, ótrúleg afköst hjá honum á skömmum tíma.

 

Svona er fyrsta erindið:

 

"Stórveldin sóru við stálgyði sín

að Steingrímur Thorsteinsson

skyldi að dróttfífli gjörr við gleymskunnar hirð

gersneyddur uppreisnarvon.

Þau gengu í kirkju til kjörþinghelgis

og kusu með hlutkesti þá

er senda skyldi um láð bæði og lög

að leita uppi og ganga honum frá.

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Atburðarásin er svo hröð í kvæðinu að ég tel réttast að útskýra hvert erindi fyrir sig, nýyrði meistara Megasar auk þess mörgum framandi og þarfnast útskýringa við.

 

Fyrst verð ég að lýsa því að árið 1982 fékk ég áhuga á Megasi og hans tónlist, því Íslenzkukennarinn okkar í Digranesskóla, Skafti Þ. Halldórsson fór að segja að hann væri meistari sem við ættum að hlusta á í staðinn fyrir Bubba Morthens.

 

Áður en ég eignaðist allar hljómplöturnar hans komst ég yfir söngvabækurnar hans og fann þetta verk þar. Ég heillaðist mjög af því, þessum ótrúlega skáldskap, sem ég skildi ekki alveg, en skynjaði á einhvern hátt.

 

Í raun má segja að boðskapur þessa kvæðis hafi ræzt miklu meira núna á seinni tímum, og sé orðinn mun tímanálægari, brýnni í dag en hann var þá.

 

Kvæðið fjallar um að lýðræðið er ekki lýðræði heldur fasismi, fjölmenningarfasismi og jafnaðarfasismi, það fjallar um ofsóknir gegn einstaklingunum af hendi spilltra valdhafa af ýmsu tagi, það fjallar um margt annað einnig.

 

Steingrímur Thorsteinsson er þarna tákn fyrir einstaklinginn, hinn ofsótta einstakling sem tapar fyrir peningaöflum fasískum, bæði til vinstri og hægri.

 

Mjög snjallt er að nota hann sem þetta tákn, því það er ekki augljóst. Hann var menntamaður klassískur, kennari og skáld. Í háðungarskyni í ljóðinu er honum lýst sem ofsóttum manni, en það kemur í ljós hvað það ljóðmál er óendanlega margrætt og snjallt.

 

Stórveldin gegn Steingrími er þemað.

 

Aðeins núna á allra síðustu árum er ég byrjaður að skilja dýpt þessa ljóðmáls, ég skildi það alls ekki fyrst þótt ég hafi notið þess og seiðandi sannleikanum á bakvið það. Þó var Megas einungis 27 ára þegar hann orti þetta, árið 1972, sem sýnir hversu bráðþroska skáld hann var, sýndi snilld sína strax þá, enda vel lesinn og dæmi um íslenzkan snilling.

 

Hvers vegna stórveldin gegn Steingrími, litlu skáldi frá Íslandi, eða stóru skáldi, en í samhengi við stórveldin lítill einstaklingur?

 

Megas var í raun að yrkja um sjálfan sig þarna og setti sig í Steingríms spor eða lét sína persónu renna saman við persónu þessa þjóðskálds.

 

Hann er að lýsa gremju sinni yfir móttökunum sem fyrsta hljómplatan hans fékk, býst ég við. Það eru ofsóknirnar sem koma fram í kvæðinu gegn Steingrími Thorsteinssyni rektor Lærða skólans, settar í þennan skáldlega búning.

 

Fyrst fannst mér þetta fáránlegt þegar ég las þetta og úr tengslum við raunveruleikann. Nú sér maður að þetta er nákvæmlega raunveruleikinn. Allir eru ofsóttir, einnig þeir sem ofsækja minnihlutahópana. Eigendur mannkynsins utan jarðarinnar eru ofsækjendurnir, það eru stórveldin sem ort er um í raun.

 

Steingrímur Thorsteinsson eru allir sem skilja og mótmæla, allir sem eru sjálfstæðir, allir sem rísa upp gegn kúgun, einelti og ofsóknum, allir sem hafa vilja verja sjálfstæði og einstaklingseðli.

Stálgyði er nýyrði sem ég held að ekki allir skilji. Þetta ljóð var ort í kalda stríðinu. Sjaldan hefur Megas skipt sér af stjórnmálum. Þarna er hann þó að gera það.

Stórveldin er vísun í Bandaríkin og Sovétríkin til jafns, og svo öll önnur kúgandi stórveldi einnig sem menn geta ímyndað sér fyrr og seinna í sögunni.

 

Stálgyði þýðir stálgoð, hjáguð úr stáli, trúin á mátt vopnanna og ofbeldisins, trúin á gereyðingarvopnin. Bob Dylan samdi "Masters Of War" sem ádeilu á stríð og gereyðingarvopn, Megas fór fínna í þetta og háðslegar.

 

Í þessu kvæði er hinni fullkomnu vonzku stórveldanna lýst, biksvört sál þeirra geymir ekkert gott. Stórveldin eru í hlutverk þess í neðra, eins og annar bloggari orðar þetta stundum. Hins vegar hafa allir mismunandi hugmyndir um hver djöfullinn er, og Megas leyfir fólki að tjá það á sinn hátt, en orðið yfir myrkrið sem hann notar er "stórveldin".

 

Að sverja við stálgyði sín merkir að stórveldin trúa á ofbeldið, trúa á heilaþvottinn, lygar, blekkingar, að allt sé lygi sem haldið er fram og blekkingar. Þú sverð aðeins við það goð sem þú trúir á sannarlega en þykist ekki trúa á.

 

Að sverja við goð sitt þýðir trú hjartans, trú sálarinnar, það goð sem tignað er einlæglega, hvað svo sem opinberlega er gert.

 

Í þessari einu setningu lýsir Megas því hvernig hræsnin er í samtímanum, allt fullt af kirkjum, en fæstir trúa í raun, einlægnin er fágæt, sjaldgæf. Hræsnin er allsráðandi. Fólk trúir á ofbeldið og vopnin, og vígbúnaðarkapphlaupið er ein af sönnununum fyrir því.

 

Þetta var fyrir afvopnunarfundinn í Höfða með stórveldaleiðtogunum.

 

Viðskeytið gyði er einnig oftast notað um hugtök, eins og algyði, hjágyði, tvígyði, þrígyði, o.s.f.v. Þessvegna er í þessu orði enn meiri háðung en virðist í fyrstu, sem sagt bent á hversu mikil hjáguðadýrkun þetta er, á sama tíma og vestrænar þjóðir voru kristnar í orði kveðnu, enn meira 1972 en nú, eftir sigur alþjóðavæðingarinnar og fjölmenningarinnar.

 

Að gera Steingrím Thorsteinsson að dróttfífli er einnig stórkostleg lýsing sem þarf að fjalla betur um.

 

Dróttfífl er auðvitað sama og hirðfífl eða trúður, marklaus persóna, non grata. Það er sérlega þversagnakennt að nota þetta hugtak um hávirðulegan, klassískan mann eins og Steingrím Thorsteinsson, þjóðskáld og fyrrverandi rektor Lærða skólans. Notkun Megasar á þversögnum er líka eitt það stórkostlegasta sem hann hefur gert sem ljóðskáld.

 

Sem sagt, stórveldin vilja taka burt virðingu hans og þjóðfélagsstöðu, heiður, en heiðurinn hefur löngum verið talinn eitt það dýrmætasta, samkvæmt gildum frá ævafornu. Metooárásirnar og öll hryðjuverkabarátta öfgafemínistanna er kannski skýrasta dæmið um þessi mannorðsmorð sem fóru að vera iðkuð og stunduð löngu eftir að kvæðið var búið til, og gerðu innihald þess þar af leiðandi ennþá brýnna og spásagnarkenndara.

 

Hver er gleymskunnar hirð?

 

Jú, það er hin sataníska hirð nútímans, sem hefur gleymt öllum heiðri, öllu sem vert er að berjast fyrir. Það er hirð villimannanna sem draga alla niður í svaðið og gera menninguna að vígvelli heimskunnar og gjöreyðingarinnar.

 

Þessir skálkar ganga á vang, eða völl hins óhelga þings.

 

Næsta erindi er svona:

 

"Í hálfhring þeir settust og hugsuðu stíft

hvað helzt myndi fá hann útmáð.

Af fláttskap og vélráðum firnin þeir öll

fundu upp sem hans banaráð.

Þeir stóðu í hring og hugðu að nú

hæfði að hver reri á sín mið.

Aldrei leit fúlmennsku fullgjörri mynd

og fólsku, en það morðvargalið.

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Ennþá kemur fáránleikinn í ljós, ofdrápið, ofbeldið, hvernig allir ráðast á einn, hvernig einstaklingurinn þarf að berjast við ofureflið, hvernig hin spilltu öfl leggja saman við það sem ætti að vera auðvelt dráp.

 

Línan "Hverjum hlutfallið hallaði í vil" er í söngbókinni sér, en í stóru textabókinni fremst við annað erindið. Ég hef línuna hér, aftan við viðlagið, þar sem mér finnst hún hæfa betur.

 

Þægð drottins sýnir sig ekki hverjum hlutfallið hallar eða hallaði í vil. Sem þýðir að skálkarnir eru ótengdir veruleikanum, telja sig komast upp með allt, sjá ekki með hverjum drottinn stendur eða hvernig hans réttlæti verður að lokum. Línan er á réttum stað þarna, sem framhald í viðlaginu. Það að Megas skuli syngja þetta með röngum hætti 2001 sýnir að hann var innblásinn af öðru skáldi þegar hann skrifaði þetta og samdi, kannski með ósjálfráðri skrift.

 

Þriðja erindið er svona:

 

"Þeir lögðu til atlögu allir í senn

og einn, hver síns liðs, dag og nótt.

Þeir brenndu honum strokleður - brennisteinsvetni,

beittu hann - eins kveisu og sótt.

Þeir sóttu hann heim með saumnál og þráð

og sápu eins og ilmandi rós.

Þeir gjörðu honum aðför í ullarnærbrók síðri

og Orafiskbolluhálfdós.

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Flónskur lesandi heldur þetta ýkjur, en þetta eru engar ýkjur. Öll ráð eru notuð til að kúga einstaklinginn og veiða hann í net. Smásmugulegar lýsingarnar sýna raunveruleikann, hversu mörg smáatriði eru notuð í þessu stríði.

 

Fjórða erindið er svona:

 

"Þeir eltu hann með kæfu og kæstum osti

og kenndu honum svo tugakerfið.

Þeir buðu honum plastikpottjurtarétt

í pækli, en hann sá í gegnum gervið.

Þeir egndu honum gildrurnar eyðublöðum

hverra afrit þeir hengdu á hans hlið,

og eitri komu í kókvélar hans

meðan konur hans héldu þeir við.

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Í nútímanum er þetta miklu trúlegra og skiljanlegra, hvernig skólakerfið marxíska er notað, menningarmafían, og þannig mætti lengi telja.

 

Nóg er að segja að skáldið var ekki að ýkja, heldur lýsa raunveruleikanum á bakvið blekkingar allvel.

 

Kókvélar gætu þó allt eins verið vélar til að framleiða dópið en ekki gosdrykkinn. Svona mikill töffari var Megas og er kannski enn.

 

Þar sem minnzt er á eyðublöð kemur í ljós andúð skáldsins á yfirvöldum og yfirvaldi, skipulagi kommúnísku, hátæknivæddu.

 

Þar sem ort er um "konur hans", í fleirtölu kemur í ljós andúð skáldsins á einkvæninu kristilega sem er við lýði á okkar landi eins og víðar.

 

Fimmta erindið er svohljóðandi:

 

"Loks settust í hring þeir svo hugsuðu að gnast

hvað héðan af fengi hann afmáð.

Hugmynda fengu enn fullhlaðin skip

en þeim fánýtt þó sýndist hvert ráð.

Unz mælti hinn elzti - augun sem glóð,

rödd ógnþrungin dýpst neðan úr Hel:

"Vér réttum fram sáttarhönd - sverjum hollustu".

Og samtaka vildu honum vel.

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Já, þarna koma flærðin og fláttskapurinn í ljós af fullum þunga.

 

Sjötta erindið er svona:

 

"Já, þeir murkuðu lífið svo makalaust úr honum

að mörgum þótti ljótt.

Gjörðu hann að ryki á gluggakistunni

sem frú Guðjónsen nam burt jafnskjótt.

Þeir skáru honum öll höfuðin af,

í hjuggu hann frumeindir sínar,

þó fengu aldrei lífi þeir firrt þrugl hans það

sem með föndra þjóðmenntfræðingar.

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

Fólk lifir í verkum sínum er boðskapur þessa erindis þótt það deyi. Þótt verk hans séu merkt hinu neikvæða orði "þrugl" lifa þau áfram.

 

Sjöunda erindið er á þessa leið:

 

"Því Steingrímur vissi hvað vitlegast allra

og viðsjárverðast er ráð.

Sveittur hann kvað og sér kvað til öngvitis

um kvak hænsna - tvídrottins náð.

Unz einn stóð hann loksins og uppréttur keikur,

yrkjandi í fjandann lost,

þá sagði guð: "Sonur minn, komdu (Og í stereó)

salar míns veizlukost".

 

En þar sem skálkar þings á vang

þanka ganga berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þar mun eigi þægð sig drottins sýna

hverjum hlutfallið hallaði í vil."

 

 

Hænsnin eru vafalaust líkingamál fyrir smælingjann sem tínir upp kornin af hinum stóru borðum valdsins.

 

Einnig kemur hér fram trúin á vörn Íslendinga í gegnum aldirnar, skáldskapinn, sem sumir segja að hafi haldið lífi í þjóðinni, trúin á eitthvað sem aðeins þessi þjóð átti og bar vott um þjóðareinkenni og sjálfstæði. Kraftaskáldin er hér verið að vísa í.

 

"Tvídrottinn" er hugtak sem þarf að útskýra betur.

 

Í kvæðinu "Fallvalt er gengið feigra", yrkir Megas um Háva og Himnageir. Hávi þessi er auðvitað Óðinn en Himnageir sennilega guð Biblíunnar, Jahve.

 

Íslendingar voru heiðnir í gegnum aldirnar, ekki síður eftir kristnitökuna svonefndu. Tvídrottinn er því Óðinn auk guðs Biblíunnar, eða önnur tvenndargoð sem hægt er að ímynda sér, eða túlka þetta orð með.

 

Í þessu kemur þannig fram þessi trú Íslendinga, að þeir blótuðu í laumi, voru bæði heiðnir og kristnir í senn í gegnum aldirnar, mjög margir.

 

Áttunda erindið og það síðasta er svona:

 

"Steingrímur hann er þér enn eitt dæmið svo dýrt

um hve dárar uppskera hvað sá.

Þeir njóta glóðanna þræddir á tein

meðan þembist hann bjór himnum á.

Þú skalt því eigi bregða brandi

né beita á skáldfíflalýð,

en heilsa auðmjúkur, þig hneigja oní drulluna

og hæla, í erg bæði og gríð.

 

Því þó að skálkar þings á vang

þanka gangi berserksgang

að hanna vél svo hætti sól að skína,

þeir eiga ei slíkt Grettis afl í fang,

sú urtin kletta dafnar í drang,

því að drottinn gáir grannt og sér um sína,

seint mun náðin hans og natnin dvína.

 

(Hverjum hlutfallið hallaði í vil)."

 

Auk þess er hér galdramál á ferðinni heiðið, að kasta hlautteinum og allt það. Að halla hlutfalli í vil hefur enn víðfeðmari merkingar, allt aftur til þess tíma þegar sálin var vegin og metin, og því er þetta stórlega djúpt skáldskaparmál hjá meistara Megasi, eitt hans allra bezta kvæði, og eru þau þó mörg sérlega góð og merkileg hjá honum.

 

Orðið dári er hér sérlega merkilegt yfir syndara og vanthelgan einstakling. Það merkir flón, en einnig þann sem dárar og spottar, ber ekki virðingu fyrir því sem heilagt er en aðeins því sem óheilagt er og djöfullegt.

 

Einnig er hér fjallað um syndarana sem "þrædda á tein", samkvæmt orðalagi kirkjunnar til forna, og því er hér sannkristilegt orðalag á ferðinni, sem er sjaldgæft miðað við Megas, nema hann hafi gert þetta í háðungarskyni, en með slíkt stórskáld sem hann er erfitt að fullyrða eða vita hvenær honum er alvara eða ekki.

 

Einnig er það merkilegt hvernig hann orðar hlutskipti stórskáldsins Steingríms Thorsteinssonar í framlífinu og rektors Lærða skólans, "meðan þembist hann bjór himnum á".

 

Í þessum orðum skáldsins má segja að hinar kristilegu og heiðnu hugmyndir renni saman ljúflega og myndi samhljóm, en þetta er auðvitað mynd sem er af Valhöll og lífi hins heiðna manns eftir dauðann, sem drekkur mjöð með Óðni og guðunum þar eftir að hafa fallið í bardaga.

 

Þar með kemur fram þessi stórkostlega hugmynd að Steingrímur hafi dáið og fallið sem heiðvirður heiðinn maður, sem stríðsmaður Óðins, skáld, og að ekkert hafi það truflað ferð hans til Valhallar að vera kristinnar trúar þegar hann dó. Stórkostlega innblásið kvæði og merkilegt, sem er sættandi fyrir fólk sem óttast hvað verður eftir dauðann, þegar sálirnar eru vegnar og metnar.

 

Þetta er sennilega hugmynd flestra eða allra Ásatrúarmanna enn þann dag í dag, að bardaginn sé bardagi lífsins, að halda andlegu sjálfstæði sínu, að falla í þeim bardaga sem er bardaginn um hugmyndafræðina, sannleikann, að verða ekki að andlegum þræli heldur falla með orð sannleikans á vörum og skilninginn, og þannig falla með einhverri sæmd.

 

Þetta kvæði Megasar er merkilegur vitnisburður um trú Íslendinga fyrr og síðar, hvernig þeir héldu í Ásatrúna löngu eftir að kristnin var lögtekin, og gera enn.

 

Bjórdrykkja er samkvæmt þessu kvæði engin synd, heldur þvert á móti hið bezta mál.

 

Hver er Samael?

Guð okkar þjóðfélags er Samael, eða Satan öðru nafni, eða það má að minnsta kosti færa rök fyrir þeirri skoðun og hún er ekki svo ótrúverðug. Aðrir segja að Bafómet stjórni okkur mönnunum.

 

Nafnið Samael þýðir guð hinna blindu, að því er mér skilst, eða eitur guðs, eða vinstri hönd guðs eða blinda guðs. Mashhit, eitt af Tamúðnöfnum hans þýðir eyðileggjandi.

 

Það er erfitt að vega það og meta hvort örlög allra séu fyrirfram ákveðin eða ekki. Sorglegt er það ef púkar hafa leitt okkur mennina í glötun og ef okkar örlög hefðu getað orðið skárri.

 

Hver og einn verður að halda áfram í samhengi við fortíðina. Sölumennska nútímans er stöðugt að troða sér uppá mann, megranir, lýtalækningar, útlitslæknanir, sálfræðimeðferðir, geðlækningar, trúarbrögð, stjórnmálaskoðanir, tízkusveiflur...

 

Eins og hægt sé að stroka yfir fortíðina á einu augnabliki eða svona býsna fljótt.

 

En það er hægt að lagfæra sálina í pínulitlum skrefum. Það er hægt að lagfæra litlu atriðin í lífinu, hægt og rólega, vera betri við aðra, reyna að gefa meira af sér og svo framvegis.

 

Einn nágranni okkar sem komst yfir nírætt reykti eins og strompur sígarettur, var ekki í sérlega góðu formi og fór varla útúr húsi síðustu áratugina sem hann lifði. Svo deyja ungir íþróttamenn tággrannir, sem aldrei hafa reykt, sem hreyfa sig stöðugt og sem alltaf hafa borðað hollmeti.

 

Síðasta Tinnabókin, "Tinni og pikkarónarnir", lýstir því hvernig ekkert breytist eftir byltingu, hvernig allt fer í sama farið. Nú er höfundur Tinnabókanna talinn mikill rithöfundur á heimsmælikvarða, og André Franquin sömuleiðis.

 

Við skoðum okkar eigin hugmyndir og komumst oft að því að þær eru rangar.

 

Guðinn sem býr til blekkingar og villur, það er góð lýsing á Samael. Það passar vel við nútímann.

Góður þáttur hjá Gísla Marteini síðast.

Ég var ánægður með síðasta þátt hjá Gísla Marteini. Konurnar þrjár sem voru gestir höfðu mismunandi sögur að segja. Söngkonan fannst mér þó bezt, Laufey Lín Jónsdóttir. Þegar hún tók upp gítarinn, þetta hljóðfæri sem ég þekki vel og hef oft notað, og fór að spila djazzkennda tónlist sína og syngja kliðmjúkri röddu heillaðist ég alveg gjörsamlega.

 

Hún bæði syngur frábærlega og spilar vel á hljóðfæri, átakalaust en samt af þekkingu.

 

Það sem ég hef gagnrýnt Gísla Martein fyrir er að vera með aulabrandara um málefni sem ætti ekkert að gera grín að. Hann sleppti því að þessu sinni. Brandararnir hans voru hóflegir.

 

Raunar er það svo að mér leiðast líka mörg tónlistaratriði sem hann býður uppá, en mér leiddist ekki þetta tónlistaratriði, það var framúrskarandi gott.

 

Stundum leiðast mér nýir og ungir tónlistarmenn, sem eru vinsælir á samfélagsmiðlum, en tónlistargjörningarnir minna á það sem maður hefur heyrt þúsund sinnum áður, og nýjungarnar felast frekar í fríkuðu útliti en tónlist.

 

Laufey Lín leggur sál sína í flutninginn, og þagnir hennar eru yndislegar og afslappaðar, eins og frægar söngkonur voru þekktar fyrir.

 

Auk þess hef ég notað jazzhljóma oft í mínum dægurlögum, og þess vegna veit ég alveg  hversu erfitt er að spila þessa hljóma og láta þá hljóma afslappaða innámilli "vinnukonugripanna".

Unglingar í útlöndum íhaldssamari en foreldrar þeirra. Stórmerkilegt.

Báðar sjónvarpsstöðvarnar gerðu ráðstefnu kvenna í stjórnunarstöðu skil.

 

Ég hef nú oft áhuga á smáatriðunum í fréttunum og ekki bara heildarmyndinni. Smáatriðin segja manni nefnilega stundum um ný eða gömul trend, eitthvað sem gefur vísbendingar um það sem getur farið að gerast á næstu árum í þessum málum.

 

Engin gagnrýni á stefnuna kemur fram. Minnir umgjörðin á umgjörð Ólympíuleikanna í Þýzkalandi 1936, til dæmis, í staðinn fyrir yfirburði aría eru yfirburðir kvenna til umræðu.

 

Jafnréttismál eru kreddufast trúaratriði hjá svona fólki.

 

Kom fram að Covid-19 hefði breytt því að nú eru talin 136 ár í að fullt jafnvægi náist í heiminum, að jafn margar konur og karlar verði þá komin í stjórnunarstöður í staðinn fyrir 100 ár, sem talin voru í það fyrir faraldurinn.

 

Í Þriðja Ríkinu voru einnig gerðar svona áætlanir fyrir framtíðina. Á það var stefnt að sameina öll lönd Evrópu í eitt Stórþýzkaland undir forystu foringjans. Þeir sem hönnuðu Evrópusambandið eru taldir hafa notað ýmislegt af þessum fyrirætlunum.

 

En að setja reglustiku á framtíðina og mennina, það er meira en lítið skrýtið.

 

Hverjum gat grunað að fleiri konur en karlar myndu læra í Háskólanum í kjölfar Kvennalistans og femínismans? Veruleikinn kemur með aðrar útkomur en stærðfræðilíkön gera ráð fyrir.

 

Eftir 100 ár verður mannkynið kannski útdautt. Margt bendir til þess. Fáránlegt að gera svona áætlanir um eitthvað markmið sem aldrei er hægt að ná, af ýmsum ástæðum.

 

Hanna Birna Kristjánsdóttir var tekin tali af báðum sjónarpsstöðvunum vegna þessa, sem stjórnarformaður Heimsþingsins.

 

Sáu þau á RÚV um það að klippa svör hennar þannig til að í þeim kom aðeins fram það sem allir vita, endurtekningar.

 

Á Stöð 2 var þetta mun bitastæðara, þar sem sumt kom fram sem ég vissi ekki áður.

 

Þar lýsti Hanna Birna því vel að Ísland er í forystu í þessum málum, eins og á RÚV.

 

Það merkilegasta fannst mér þó að hún sagði að í útlöndum væru ungu kynslóðirnar íhaldssamari en foreldrar þeirra.

 

Þetta fannst mér stórkostlegt.

 

Eins og venjulega eru Íslendingar á eftir öðrum þjóðum, og íslenzkir unglingar ekki síður á eftir jafnöldrum sínum í útlöndum.

 

Þetta segir mér að það bakslag sem sumir tala um í jafnréttisbaráttunni sé ekkert smáræði.

 

Fyrir 20-30 árum máttu varla heyrast að fólk væri á móti femínistum, því það jaðraði við mannhatur, að því er talið var. Nú er hægt að skoða þetta í meiri fjarlægð og sjá fleiri hliðar.

 

Kosturinn við netið er þó sá að með því varð gagnrýnin á femínismann opinskárri, um leið og harkan jókst hjá grimmdarfemínistunum að sama skapi.

 

Þetta bakslag femínismans er ekkert smáræði.

 

Fólk lætur ekki lengur segja sér fyrir verkum, og sízt ungt fólk í skólum sem hefur alizt upp við þessa þvælu en vill fá aðra valkosti í lífinu, til dæmis þá valkosti sem lífið bauð ömmu og afa uppá, langömmu og langafa og öllum þeim kynslóðum á undan þeim.

 

Fáum við bækur fyrir þessi jól sem fjalla um ólík viðhorf í þessu máli?

 

Vaxa upp nýjar kynslóðir Íslendinga sem gera uppreisn gegn uppreisnum?

Bergmálshellir femínista tapar enn

Jæja, þá er það komið á hreint, Hanna Björg hlaut 16,22% atkvæða, og var því langt frá því að sigra sem formaður KÍ. Ekki er það ljóst hvort málflutningur hennar um öfgafemínísk mál hafi ráðið úrslitum, en ekki hjálpaði hann til sigurs, það er deginum ljósara. Ætli það sé ekki óhætt að fullyrða að hún er umdeild kona, bæði innan Kennarasambandsins og utan þess?

 

Ætli þetta sé ekki enn ein vísbendingin um að öfgafemínistar séu eitthvað að rangtúlka stöðuna og bergmálshellinn sinn, telja hann stóran, sem er alrangt?

 

Mjög margir hafa stokkið á þennan öfgafemínistavagn sem voru ekki áður á honum og talið hann sigurstranglegan, talið þetta hinn nýja STÓRASANNLEIKA. Er það ekki eins og með Íslendinga sem þurftu að fá sér fótanuddtæki og eitthvað annað hér í denn, að hafa öll eggin í sömu körfunni?

 

Hávær minnihluti, femínistar, hafa nú fengið þessa niðurstöðu, að svona öfgar eru ekki vænlegir til vinsælda eða sigurs. Því er spurning hvort fjölmiðlafólk græði á því að fá þetta fólk, femínistana í viðtöl og trúa þeirra boðskap.

 

Hvernig væri að nokkrir trúgjarnir stökkvi af þessum öfgafemínistavagni og fari að hugsa sinn gang aftur, og hlusta á þá sem hafa gagnrýnt femínismann, fari milliveginn aftur?

 

Annað sem mér finnst skemmtilegt við þessa kosningu er að sigurvegarinn, Magnús Þór Jónsson, er alnafni manns sem ég þekki vel og held uppá, tónlistarmaðurinn Megas, meistari Megas sjálfur. Það er vonandi að hann komi með nýjan disk eða hljómplötu á þessu ári, eða bók eftir sig.

Magnús Þór Jónsson kjörinn formaður KÍ

Sérfræðingar sem virðast ekki lengur treysta virkni bóluefnanna og vilja harða lokun á landamærunum og fjöldatakmarkanir upp á 20 manns

Það er umhugsunarvert að Ingileif Jónsdóttir vill harðari aðgerðir, eins og kom fram í Silfrinu. Það ætti að duga til að bæla niður bylgjuna, en sú leið hefur ekki verið valin enn af stjórnvöldum. Margt hljómaði satt og rétt sem frá henni kom í þessu viðtali, en ekki allt.

 

Hún fékk drottningarviðtal, og hver kvartar yfir því?

 

En það merkilegasta sem kom fram í viðtalinu við hana var þegar hún sagði hegðun veirunnar hafa komið sér á óvart og að enn skuli svo margir veikjast og smitast.

 

Er nú ónæmisfræðingurinn og prófessorinn Ingileif Jónsdóttir farin að nálgast þá ályktun að veiran geti verið manngerð, óvenjuleg miðað við náttúrulegar veirur? Seint vilja flestir hinir hálærðustu viðurkenna það, til að fara ekki út fyrir "meginstraumsvísindin".

 

Það er margt við þetta sem ætti að vekja fólk og gera því ljóst að margt er mögulegt á okkar tímum í sambandi við veirur, sýklahernað og margt annað, sem ekki var mögulegt fyrir nokkrum áratugum.

 

Margir samsærisáhugamenn telja að elítan viti allt um þessi mál en haldi flestu leyndu. Þessi háttvirti prófessor, Kári, og margir sem tekið er viðtöl við sem sérfræðinga þar með í þeim hópi sem allt veit en fæst eða ekkert lætur uppi sem skiptir máli.

 

Silfursstjórnendurnir núorðið taka bara drottningarviðtöl við elítuna. Slíkt er einmitt mikið spillingareinkenni, sem Kveikur er laus við.

 

Það versta er hvernig þættir eins og Silfrið eru orðnir, þættir sem styðja bara viðtekna skoðun, en ekki aðrar hliðar á málunum. Egill Helgason, sem áður kunni að búa til gott og fjölbreytt, fræðandi sjónvarpsefni er nú bundinn á sama klafa og flestir aðrir, að þora ekki að taka á málum. Hann hefði gjarnan mátt fá samsærisáhugamann til mótvægis við frú Ingileif í Háskólanum, þannig að þau þrjú hefðu rætt saman, ekki bara þetta drottningarviðtal.

 

Það er alveg viðbúið að fólkið sem vinnur í Háskólanum sé ekki að koma fram með margt sem hróflar við meginstraumnum, eins og til dæmis samsæriskenningar. Þessvegna er það þeim mun eftirtektarverðara þegar hámenntað fólk eins og Ingileif viðurkennir að bólusetningarnar hafi ekki skilað þeim árangri sem vonast var til í upphafi.

Frásaga af konu sem sættir sig við ófullkomna menn

Hér er kona sem ekki er upptekin af því að refsa öðrum fyrir það sem henni hefur verið gert, manneskja sem bítur á jaxlinn og heldur áfram eins og sennilega flestir gera að einhverju leyti, hefur fundið aðferð til að vinna á kvíða, áhyggjum og vanlíðan.

 

Hún hefur bara verið með ofbeldismönnum, að eigin sögn, og samt virðist hún jarðbundnari, rólegri og skynsamari en þær sem eru sprengfullar af kynjafræðináminu.

 

Þessi manneskja virðist gera sér grein fyrir þeirri grundvallarstaðreynd að lífið er ekki dans á rósum, enda kemur það fram í fyrstu Mósebók að Guð ætlaðist ekki til þess að hér væri dans á rósum.

 

Það er það sem jafnaðarmenn og aðrir vinstrimenn gera, ætla sér að gera jörðina að Paradís, þykjast geta betur og vita betur en guðir og gyðjur. Samt virðist það regla að slíkar tilraunir enda alltaf með ósköpum, kommúnisminn er eitt slíkt dæmi, eða sósíalisminn.

 

Þegar Satan freistaði Krists í eyðimörkinni fólst í orðum hans loforð um að maðurinn yrði herra sköpunarverksins en ekki guð, að maðurinn myndi stjórna í umboði Satans, og Kristur sérstakur milligöngumaður á milli. Fólki finnst það ekki lengur rangt heldur rétt í nútímanum, að því er virðist.

 

Að fyrirgefa þýðir að gefa upp skuld eða eitthvað slíkt, en að afsaka þýðir að gefa upp sök. Burt séð frá því er nauðsynlegt að halda áfram, og leggja það í hendur æðri máttarvalda að sjá um hefndina, eða að átta sig á því að maður sjálfur gerði mistök.

 

Ég held að uppspretta hamingjunnar felist að miklu leyti í að sætta sig við að fólk er gallað en ekki fullkomið. Það þarf ekki að vera meðvirkni, heldur raunsæi.

 

Þeir sem eru meðvirkir femínismanum lifa úr tengslum við náttúrulegar reglur um mismunandi valdastöður kynjanna og úr tengslum við boðskap Biblíunnar, fyrstu Mósebók.

„Ég hef verið beitt öllum tegundum ofbeldis“