Útrás og paradísir, ljóð frá 11. marz 2007

Almennt var ekki talið að hætta steðjaði að bönkunum 2007. Þó voru erlendir sérfræðingar eitthvað að ræða það að horfur væru tvísýnar. Þetta ljóð er frá þessum tíma þegar bilið milli fátækra og ríkra var orðið mjög áberandi, og í fréttum voru útrásarvíkingarnir reglulega en þeir höfðu þá jákvætt orðspor eingöngu, hvað sem síðar varð.

Hér eru þessi eilífu umfjöllunarefni, græðgi, spilling og syndafall, og hvað veldur því.

 

Em7

Já, ég hef fengið nóg af ýmsu,

því er ekki hægt að neita,

en einhver segir að heimskan sé eilíf og algjör

í gryfjunni þar sem svínin rýta.

 

Mildin verður svo hörð,

en í hlæjandi gullkistunni eru auðugir uppar.

Það verður víst ekkert hægt að gera

til að breyta því.

 

Skattaparadísir er svo sem eitt,

og svo er það margt annað gagnrýnivert

sem mætti minnast á.

 

Bjartsýnin er algjör,

peningafíknin er algjör,

auðokunin er algjör,

millaokunin er algjör,

glæpafélögin fá öll völdin,

auðhringirnir,

en við stöndum eftir hissa.

Paradísir þeirra sem sitja á sólarströndum útum víða veröld.

 

Nei - það verður víst enginn endir á þessu,

svo mikið er víst.

Þetta getur ekki tekið neinn enda,

því þetta er leikur fjöldans,

og þetta er spilling fjöldans sem er kristinn,

og stefna kirkjunnar er að pynta alla

undir yfirskini gæzkunnar og kærleikans.

Umburðarlyndisins leikur er margvíslegur,

og ekki allt á yfirborðinu.