Það er nauðsynlegt að líta 30 ár til baka til að skilja breytingar á samfélagi okkar.

Til eru bækur sem hafa mikil áhrif en dreifast aðeins á fáar hendur og í fáum upplögum. Bækurnar eftir Auði Eir kvennakirkjuguðfræðing eru ekki efstar á metsölulistum, en þær eru áhrifaríkar og öðruvísi.

Núna nýlega fann ég "Vinátta Guðs" á bókasafni, frá 1994 eftir hana. Þessi bók er til hjá mömmu en ég fann hana ekki og vildi endurnýja kynni mín af henni, því ég las hana 1996 í fórum hennar eða 1995, jafnvel 1994, en það var um þetta leyti, hún hefur keypt hana nýútkomna, enda áskrifandi að Veru, kvenréttindatímaritinu.

Þetta er mjög öflug bók bæði fyrir konur og karla, því þótt hún sé stíluð inná konur geta allir óháð kyni notað hana til sjálfseflingar, því hún fjallar um að finna sannfæringu og losna við efasemdir um sjálfan sig.

Ég held að ýmsir dægurlagatextar eftir mig frá þessum tíma séu andstaða við ýmsum svona áhrifum sem ég var ekki sáttur við.

Svona rithöfundur og tónlistarmaður vil ég vera, einhver sem hreyfir við fólki og er áhrifamikill, þótt mér fyndist ekki verra að græða og verða ríkur af listinni. Það hefur truflað mig að ég þyki heldur róttækur, en það er ekki alltaf hægt að þegja um það sem augljóst er, sem er svo augljóst að hverju barni ætti að vera það sýnilegt, sem hefur spurt sig um sársaukann og eðli hans.

En orðið Guð hefur margar merkingar. Það hefur til dæmis merkinguna jarðneskur pabbi eða mamma. Ómeðvitað er það þannig í hugum fólks sem notar orðið. Það er vegna þess að kirkjan hefur í gegnum aldirnar kennt fólki að Guð sé ævagamall karl sem syngur á hörpu uppi í skýjum með englaskara í kringum sig, söngelska og kærleiksríka. Þessi síðskeggjaði öldungur hefur líka verið kallaður pabbi allra.

Þessu reyndi Auður Eir að breyta með þessari bók og kenna fólki að Guð væri mamma allra. Þar sem ég er heiðingi skil ég og viðurkenni að þetta er afturhvarf til heiðinna tíma fyrir 7000 árum sumsstaðar í Evrópu, eins og á Krít, og það kemur fram í bókinni að hún gerði sér grein fyrir því, en afneitaði.

Stríðið á milli kynjanna er uppspretta reiði, sjúkdóma, haturs, árekstra og óhamingju síðastliðinna áratuga. Þannig að kvennaguðfræðin er 100% satanismi, enginn minnsti vafi á því. Það verður að sjá nútímann eins og hann er og viðurkenna.

Þetta er það sem byrjaði með syndafallinu í Eden.

Vinátta Guðs fer minnkandi í nútíma okkar. Vegna þess að ást Guðs fer í gegnum okkur mannfólkið, og þegar við með deilum okkar verðum smærri og verri farvegur ástar Guðs, þá fer "vinátta Guðs" minnkandi þegar við deilum og verðum ósammála, eins og með kynjafræði og hörðum pólitískum deilum.