Áfram heldur hnignun íslenzkra atvinnuvega

Það er alveg ótrúleg þversögn að flytja inn bakkelsi á meðan reynt er að vinna gegn mengun og útblæstri frá flugvélum. Sömu sögu er víst að segja úr mörgum öðrum starfsgreinum, þær leggjast af vegna erlendrar starfsemi sem er hagkvæmari sökum stærðarinnar, fréttir um lokun prentsmiðja er dæmi um það hérlendis.

Sú umræða er orðin öflug á Íslandi að þjóðin verði sjálfri sér næg um hráefni, bæði vegna umhverfissjónarmiða og stjórnmálalegra sjónarmiða, sjálfstæðis. Með gróðurhúsum er það orðið raunhæfara, en hitaveitan er leynivopnið sem gerir það mögulegt á fleiri sviðum.

En markaðslögmálin eru risakrumla sem aðeins stækkar og herðir tökin á innlendri framleiðslu, á meðan alþjóðavæðingin heldur áfram. Það þýðir að risamarkaðirnir erlendis eru með mestu hagkvæmnina, og sífellt er leitazt við að niðurgreiða slíkt.

Núna uppá síðkastið hef ég orðið tvisvar fyrir vonbrigðum með Subway staðina og grænmeti sem farið er að súrna hjá þeim. Þar er á ferðinni alþjóðleg risakeðja.

Erlend frétt frá 8. júlí 2021 fjallaði um tap risakeðjunnar á heimsvísu, og var ekki sú eina, þær eru margar. Skýringin er talin að fyrirtækið hafi farið fram úr sér með of mikilli veltu og of mörgum stöðum sem voru opnaðir. Þótt risakeðjurnar hafi yfirhöndina á markaðnum á heimsvísu núna getur verið að þannig verði þetta ekki eftir 10 ár.

Þetta er bara eitt dæmi um hvað gerist þegar kaupmaðurinn á horninu tapar fyrir erlendri samkeppni. Þekkingin glatast, áhuginn, fólk fer í annað, menningin breytist og eftir stendur þjóð í kreppu með eitt stórt spurningamerki sem hefur týnt sjálfri sér, menningu sinni og sjálfsmynd.

Þegar og ef kreppa kemur sem mun láta fjölmenninguna og alþjóðavæðinguna hrynja til grunna, þá verður það of seint fyrir marga sem eru hættir rekstri og erfitt að byggja þjóðfélagið upp frá grunni að nýju.

Sigmundur Davíð er sá eini sem ber skynbragð á þetta af núverandi stjórnmálamönnum, eins og Inga Sæland er hann lagður í einelti fyrir að segja sannleikann. Vigdís Hauksdóttir var flæmd úr borgarmálunum í Reykjavík fyrir að segja sannleikann. Eftir standa glóparnir og glópalistarnir.

„Tími svona bakaría er liðinn“

Athugasemdir

[Ásgrímur Hartmannsson, 11.1.2023 kl. 19:38]

Flutningskostnaðurinn hingað er þannig að hér ætti að vera nálægðarhagkvæmni.

Svo er ekki.

Svo hingað flytjum við örbylgjurétti frá Tælandi.  Þar borga atvinnurekendur ekki ~40% af laununum beint til ríkisins án þess að þau fari á launaseðilinn.  Þar eru tekjuskattar minna en 30%, ekki meira.

Ef þetta tvennt væri ekki hér, myndu launin annaðhvort sjálfkrafa hækka um sem því nemur, úr 300K, þar sem 200K er útborgað, uppí 550K *útborgað,* EÐA... þú þyrftir bara 200K útborgað, og værir eins settur og með 300K.

Atvinnurekandi gæti líka þurft að borga auðlegðarskatt, og örugglega kolefnisgjald (það að kolefnisgjald búi til þörf til þess að flytja vörur yfir hálfan hnöttinn verður að teljast írónískt, en það er líka staðreynd).  Það telur.  Tælendingurinn tekur ekki þátt í þannig vitleysu.  Þannig er framleiðzlukostnaðurinn sem þessu nemur lægri

En það er meira.  Allt kostnaður settur á af ríkinu.

Ef þó ekkki nema helmingur þess sem ríkið rukkar væri aflagt, þá yrði Íslensk framleiðzla strax samkeppnishæf við útlenda.  Við gætum sparað fullt af eldsneyti.

Ríkið er altaf óvinurinn.